DONEER EN STEUN ONS WERK
DONATE AND SUPPORT US:
IBAN: NL10 SNSB 0902 6349 33
In een exclusief interview met Kathimerini (Griekse nieuwszender) ontkende de Syrische president Bashar al-Assad dat het Syrische leger chemische wapens tegen burgers gebruikte, hij beschuldigde de Turkse president Recep Tayyip Erdogan en de Amerikaanse president Donald Trump van ophitsing en ondersteuning van terrorisme.
Syrië heeft zijn chemisch arsenaal in 2013 opgegeven, zei President Assad!
“Het “nep”-verhaal begon na de overwinning van het Syrische leger, niet eerder.”
President Assad beschuldigd Erdogan ervan “verbonden” te zijn aan de Islamitische Moslimbroederschapsbeweging.
Wat Trump betreft, die Assad een “dier” heeft genoemd, zei de Syrische President dat het hem niet stoorde “omdat ik de situatie behandel als een politicus, als een president.”
Begin van het interview
Alexis Papachelas: Er zijn beschuldigingen geuit door de VS en de Europeanen over het gebruik van chemische wapens en daarna was er een aanval. Wat is uw reactie daarop? Was er een chemische aanval? Was u daar verantwoordelijk voor?
President Bashar al-Assad: Ten eerste hebben we geen chemisch arsenaal meer, we hebben het in 2013 overgedragen aan de OPCW, het internationale agentschap voor chemische wapens heeft hier destijds ook onderzoek gedaan, het is duidelijk gedocumenteerd dat we er geen meer hebben.
Ten tweede, zelfs als we dat wel hadden gedaan, zouden we ze om veel verschillende redenen niet gebruiken. Maar laten we deze twee punten terzijde schuiven, laten we veronderstellen dat ons leger chemische wapens heeft en het is midden in de oorlog; waarom moet het worden gebruikt? Op het einde van de strijd? We zouden het ergens in het midden moeten gebruiken, of als de terroristen vooruitgang geboekt hadden, maar niet wanneer het leger de strijd beëindigd en de terroristen het opgaven en zeiden: “We zijn klaar om het gebied te verlaten”, het leger de volledige controle over het gebied heeft. Dus het westerse verhaal begon na de overwinning van het Syrische leger, niet eerder. Toen we klaar waren met de oorlog, zeiden ze: “Ze gebruikten chemische wapens.” Onzin!
Ten tweede, het gebruik van massavernietigingswapens in een dichtbevolkt gebied, als in Douma – het veronderstelde gebied, dichtbevolkt dus en er zouden alleen maar 45 slachtoffers zijn? – wanneer je massavernietigingswapens in zo’n gebied gebruikt, zou je honderden of misschien wel duizenden slachtoffers hebben.
Ten derde, waarom doden alle chemische wapens – de veronderstelde of vermeende chemische wapens – alleen kinderen en vrouwen? Ze doden geen militanten of mannen? Als je de video’s bekijkt, is het echt helemaal nep. Ik bedoel, als je chemische wapens hebt, hoe kunnen de dokters en verpleegkundigen dan veilig zijn, bloodgesteld aan de chemische stoffen, zonder beschermende kleding, zonder iets, gewoon water op de slachtoffers gooien en de slachtoffers, worden op een wonderbaarlijke wijze genezen, gewoon omdat je ze met water hebt gewassen? Het is een farce, het is een toneelstuk, het is een heel primitief spel, alleen om het Syrische leger aan te vallen, omdat … Waarom? Dat is het belangrijkste: toen de terroristen verloren, verloren ook de VS, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en hun andere bondgenoten die Syrië wilden destabiliseren één van hun troefkaarten is nu weg en daarom moesten ze het Syrische leger aanvallen, alleen om het moreel te verhogen van de terroristen en om te voorkomen dat het Syrische leger meer gebieden in Syrië bevrijdt.
AP: Zegt u dat er een chemische aanval was en dat iemand anders verantwoordelijk was, of dat er niets was?
PBA: Dat is de vraag, want de partij die zei – naar verluidt – dat er een chemische aanval was, moest bewijzen dat er een aanval was. We hebben twee scenario’s: ofwel hadden de terroristen chemische wapens en die gebruikten ze opzettelijk, of misschien waren er explosies of zoiets, of er was helemaal geen aanval, omdat in alle onderzoeken in Douma mensen getuigden: “We hebben geen elke chemische aanval gezien, we hebben geen chemisch gas of geur geroken, “enzovoort. Dus we hebben geen indicaties, of bewijzen over wat er gebeurd is. Het westerse verhaal gaat daarover, dus die vraag zou gericht moeten zijn op de westerse media en politiek die zeiden dat er een aanval was. We moeten hen vragen: waar zijn uw concrete bewijzen over wat er is gebeurd? Ze praten alleen over rapporten. Rapporten kunnen beschuldigingen zijn. Bijvoorbeeld de video’s van de witte helmen – de witte helmen worden gefinancierd door het Britse ministerie van buitenlandse zaken – .
AP: In een tweet beschrijft de Amerikaanse president Donald Trump u als “het dier Assad.” Wat is uw reactie?
PBA: eigenlijk, als je president bent van een land, moet je eerst de moraal van je volk vertegenwoordigen voordat je je eigen moraal vertegenwoordigt. U vertegenwoordigt uw land. Vertegenwoordigt deze taal de Amerikaanse cultuur? Dat is de vraag. Dan is het moraal erg slecht, en ik denk niet dat alle Amerikanen hierachter staan. Ik denk niet dat er een gemeenschap of volk is in de wereld met zo’n taal gebruik als de Amerikanen.
Ten tweede is het goede aan Trump dat hij zichzelf op een zeer transparante manier tot uitdrukking brengt, wat erg goed is in dat opzicht. Persoonlijk kan het me niets schelen, want ik behandel de situatie als politicus, als president. Het maakt mij persoonlijk niets uit; het gaat erom of iets me zou beïnvloeden, mijn land, onze oorlog, de terroristen en de atmosfeer waarin we leven zou moeten beïnvloeden.
AP: Hij zei: “missie volbracht in Syrië.” Wat vindt u daarvan?
PBA: Ik denk dat de enige missie die mogelijk was, toen ze ISIS hielpen ontsnappen uit Raqqa, dat is bewezen door vele video’s en getuigen. De leiders van ISIS ontsnapten in Raqqa en begaven zich naar Deir ez-Zor om tegen het Syrische leger te vechten. De andere missie die volbracht was, is toen ze eind 2016 het Syrische leger aanvielen in het gebied rondom Deir ez-Zor toen ISIS Deir ez-Zor omsingelde en de enige aanwezigen was het Syrische leger. Het Syrische legerstond op het punt de aanval van de Amerikanen – en natuurlijk hun bondgenoten in te zetten – Deir ez-Zor was op het op het punt aangeland om in handen te komen van ISIS. Dit is dus de enige missie die is volbracht. Als hij het heeft over het vernietigen van Syrië, is dat natuurlijk weer een missie. Als je het hebt over het bestrijden van terrorisme, weten we allemaal heel goed dat de enige missie die de Verenigde Staten in Syrië hebben uitgevoerd het steunen van terroristen is, ongeacht hun naam of de namen van hun fracties of bendes.
AP: Hij gebruikte die taal ook bij de Noord-Koreaanse leider en nu gaan ze elkaar ontmoeten. Kunt u zich indenken om Trump te ontmoeten ? Wat zou u hem vertellen als u hem recht in de ogen zou aankijken?
PBA: De eerste vraag die je me zou moeten stellen is: wat kun je bereiken? De andere: wat kunnen we bereiken met iemand die iets zegt vóór de campagne en het tegenovergestelde doet na de campagne, wie zegt er vandaag iets en doet morgen het tegenovergestelde, of misschien op dezelfde dag? Het gaat dus om consistentie. Hebben ze elke dag dezelfde frequentie of hetzelfde algoritme? Dus ik denk niet dat we in de tussentijd iets met een dergelijke administratie of president kunnen bereiken. Een andere reden is dat we niet denken dat de president van dat regime de controle heeft. We geloven allemaal dat de “Deep State”, de echte staat, de controle heeft over elke president, en dat is niets nieuws. Het is altijd al zo geweest in de Verenigde Staten, althans in de afgelopen veertig jaar, sinds Nixon, misschien wel eerder, maar het wordt steeds grimmiger en duidelijker, en het ergste geval is Trump.
AP: Wanneer gaat u, uw missie volbrengen, gezien de situatie hier in Syrië nu?
PBA: ik heb altijd gezegd dat het zonder enige inmenging minder dan een jaar duurt voordat de stabiliteit in Syrië is hersteld; Daar twijfel ik niet aan. De andere factor is hoeveel steun de terroristen krijgen, iets wat ik je niet kan vertellen, omdat ik de toekomst niet kan voorspellen. Maar zolang het doorgaat, is tijd niet de belangrijkste factor. De belangrijkste factor is dat we op een dag dit conflict zullen beëindigen en Syrië onder controle van de regering zullen herenigen. Wanneer? Ik kan niet zeggen. Ik hoop dat het heel snel zal zijn.
AP: Er is de laatste tijd enige kritiek geweest, omdat u blijkbaar een wet hebt die zegt dat iedereen die binnen een maand zijn eigendom niet claimt, niet meer terug kan komen. Is dat een manier om sommige mensen uit te sluiten die het niet met uw eens zijn?
PBA: Nee, we kunnen niemand van hun eigendom onteigenen, door een wet, omdat de grondwet heel duidelijk is over het eigendom van een Syrische burger. Dit zou via een speciale procedure moeten gaan. Het is niet de eerste keer dat we zo’n wet hebben gehad om de illegale gebieden opnieuw in te richten, omdat je te maken hebt met een mix van verwoeste en illegale voorsteden in verschillende delen van Syrië. Dus deze wet gaat niet over het onteigenen van iemand. Dat kan niet, ik bedoel, zelfs niet als hij een terrorist is. Laten we zeggen dat als je iemand wilt onteigenen, je een uitspraak van het gerechtelijk apparaat nodig hebt – je kunt het niet laten gebeuren door de gewone wet. Dus, er is een verkeerde interpretatie van die wet, of een voornemen om, laten we zeggen, een nieuw verhaal over de Syrische regering te creëren om het vuur van de publieke opinie in het Westen tegen de Syrische regering nieuw leven in te blazen. Maar over de wet, zelfs als u een procedure wilt, gaat het om het lokale bestuur, het gaat om het verkozen bestuur in verschillende gebieden, om die wet te implementeren, niet de overheid.
AP: Het is duidelijk dat de grootste bondgenoten in deze strijd Rusland en Iran zijn. Bent u bang dat ze misschien een te belangrijke rol spelen in de toekomst van het land nadat deze oorlog voorbij is?
PBA: als je praat over mijn bondgenoten, als president, zijn ze het Syrische volk. Als je het hebt over de bondgenoten van Syrië, dan zijn dat natuurlijk de Iraniërs en de Russen. Zij zijn onze sterkste bondgenoten, en natuurlijk China dat ons politiek steunde in de Veiligheidsraad. Wat betreft hen die een belangrijke rol spelen in de toekomst van het land, respecteren deze landen de soevereiniteit van Syrië en de nationale besluitvorming en bieden ze ondersteuning om hen te verzekeren. Iran en Rusland zijn de landen die het meest de soevereiniteit van Syrië respecteren.
AP: Het is een paar jaar geleden dat u Griekenland bezocht. Uw vader had een zeer nauwe band met enkele van de Griekse politieke leiders. Hoe zijn de relaties tussen Griekenland en Syrië deze dagen en wat voor soort boodschap zou u graag aan het Griekse volk willen sturen?
PBA: Op dit moment zijn er geen formele relaties tussen Syrië en Griekenland; de ambassades zijn gesloten, dus er zijn geen relaties. Tegelijkertijd was Griekenland niet agressief ten opzichte van wat er in Syrië gebeurde. Het ondersteunde altijd een politieke oplossing, het ondersteunde nooit oorlog of aanvallen tegen Syrië. Uw land heeftt geen rol gespeeld om de terroristen te steunen, maar tegelijkertijd als lid – en een belangrijk lid van de EU – kon Griekenland geen enkele rol spelen door de andere landen de terroristen te laten stoppen, het overtreden van de internationale wetgeving door een soeverein land aan te vallen en bezet houden zonder enige reden, zonder enig mandaat van de Veiligheidsraad. Dus we waarderen dat Griekenland niet agressief was, maar tegelijkertijd denk ik dat Griekenland die rol moest spelen, omdat het deel uitmaakt van onze regio. Het maakt deel uit van de EU, maar het is een brug tussen onze regio en de rest van Europa en het zal worden beïnvloed ook is het getroffen door de vluchtelingensituatie en het terrorisme heeft de laatste jaren Europa getroffen zo ook Griekenland en maakt nu deel uit van dat continent. Dus ik denk dat het normaal is dat Griekenland zijn rol in de EU begint te spelen om het probleem in Syrië op te lossen en het internationale recht te beschermen.
AP: Hoe zit het met Turkije? Turkije is een deel van uw land binnengevallen. Vroeger had u een redelijk goede relatie met president Recep Tayyip Erdogan. Hoe is die relatie nu na de Turkse invasie?
PBA: Allereerst is dit een agressie, dit is een bezetting. Elke Turkse soldaat op Syrische bodem vertegenwoordigt bezetting. Dat betekent niet dat het Turkse volk onze vijanden zijn. Slechts een paar dagen geleden heeft een politieke delegatie Turkije bezocht. We moeten onderscheid maken tussen de Turken in het algemeen en Erdogan. Erdogan is gelieerd aan de Moslim Broederschap. Misschien is hij niet georganiseerd, maar zijn aansluiting bij die ideologie, ik noem het een duistere ideologie. En voor hem, omdat net als het Westen, toen de terroristen de controle over verschillende gebieden verloren, en feitelijk de agenda van Turkije het Westen, Qatar en Saoedi-Arabië niet konden implementeren, iemand zich ermee moest bemoeien. Dit is waar het Westen tussenbeide kwam tijdens de recente aanvallen op Syrië, en dit is waar Erdogan door het Westen, voornamelijk de Verenigde Staten, werd aangesteld om szich ermee te bemoeien om de situatie gecompliceerd te maken, omdat zonder deze inmenging de situatie al veel sneller zou zijn opgelost. Het gaat dus niet om persoonlijke relaties. Het doel van de Moslimbroederschap overal ter wereld is om de islam te gebruiken om de controle over de regering in jouw land over te nemen en om meerdere regeringen te creëren met een dergelijke relatie, zoals een netwerk van Moslim Broederschappen over de hele wereld. Zij bouwen moskeeën werven aanhangers, geven geld en het kwaad is geschied!
AP: Tijdens een verkiezingscampagne, deze week zei hij (Erdogan) dat hij een nieuwe inval in Syrië zou gaan voorbereiden. Hoe gaat u hierop reageren als het gebeurt?
PBA: feitelijk heeft Erdogan de terroristen gesteund vanaf het allereerste begin van de oorlog, maar in die tijd kon hij zich verbergen achter woorden als “het beschermen van het Syrische volk”, “het Syrische volk steunen”, “de vluchtelingen ondersteunen”, “we zijn tegen het doden, “enzovoort. Hij was in staat om te verschijnen als een humanitaire president, laten we zeggen. Nu, vanwege deze omstandigheden, moet hij zijn masker afzetten en zichzelf als de agressor tonen, dat is het goede aan het nu. Er is dus geen groot verschil tussen het hoofd van het Turkse regime dat zijn troepen naar Syrië stuurt en de terroristen steunt; dit is zijn proxy oorlog. Dus we vechten al zeven jaar tegen zijn leger. Het verschil tussen nu en toen zijn de uiterlijke kenmerken; de kern is hetzelfde. In die tijd konden we niet praten over bezetting – we zouden kunnen praten over het ondersteunen van terroristen – maar deze keer kunnen we praten over bezetting, wat de aankondiging van Erdogan is en dat hij nu het internationaal recht schendt!
AP: Maar hoe kun je daar op reageren?
PBA: Allereerst vechten we tegen de terroristen en zoals ik zei, de terroristen voor ons zijn zijn leger, het Amerikaanse leger en het Saoedische leger. Vergeet de verschillende fracties en wie die fracties financieren; aan het einde van de dag werken ze voor één agenda en die verschillende spelers gehoorzamen één meester: de Amerikaanse meester. Erdogan voert zijn eigen agenda niet uit; hij implementeert alleen de Amerikaanse agenda en hetzelfde geldt voor de andere landen (EU/NATO) in deze oorlog. Dus in de eerste plaats moet je de terroristen bestrijden. Ten tweede, als je meer gebieden beheert, moet je vechten tegen elke agressor, elk leger. De Turken, Fransen, wie dan ook, zij zijn allemaal vijanden; Zolang ze illegaal naar Syrië zijn gekomen, zijn ze onze vijanden.
AP: Maakt u zich zorgen over een Derde Wereldoorlog die hier in Syrië begint? Ik bedoel, zullen de Israëli’s de Iraniërs hier in U land zich treffen. Je hebt de Russen, je hebt de Amerikanen. Maakt u zich zorgen over die mogelijkheid?
PBA: Nee, om een reden: omdat je gelukkig een wijs leiderschap hebt in Rusland, en ze weten wat de agenda van de “Deep State” in de Verenigde Staten is, het creëren van een conflict. Sinds de campagne van Trump, is het belangrijkste agendapunt Rusland, om een conflict met Rusland te creëren, Rusland vernederen, Rusland ondermijnen, enzovoort. En we zitten nog steeds in hetzelfde proces onder verschillende scenario’s of verschillende nieuwe manieren. Vanwege de wijsheid van de Russen kunnen we dit voorkomen. Misschien is het geen volwaardige derde wereldoorlog, maar het is een wereldoorlog, misschien op een andere manier, niet zoals de tweede en de eerste, misschien is het geen nucleaire, maar het is zeker geen koude oorlog; het is meer dan een koude oorlog, minder dan een complete oorlog. En ik hoop dat we geen directe conflicten tussen deze superkrachten zullen zien, want dat is waar dingen voor de rest van de wereld uit de hand zullen lopen.
AP: Nu is er een zeer belangrijke vraag of Syrië weer een verenigd, volledig soeverein land kan zijn. Is dat echt mogelijk nadat alles is gebeurd?
PBA: het hangt ervan af wat de criteria zijn om verenigd land te zijn of niet. De belangrijkste factor om een verenigd land te hebben is om eenheid in de hoofden van de mensen te hebben en omgekeerd. Wanneer die mensen elkaar als buitenlanders of vijanden beschouwen kunnen ze niet met elkaar leven en dat is waar je verdeeldheid zult krijgen. Laten we het nu hebben over feiten en realiteit – niet mijn mening, ik kan u nee zeggen, het zal niet verdeeld zijn en natuurlijk zullen we dat niet accepteren, maar het gaat niet om mijn wil of om mijn retoriek, om zeg dat we verenigd zullen worden; het gaat over de realiteit.
De realiteit, is nu, als je naar Syrië kijkt tijdens de crisis en niet alleen vandaag, vanaf het allereerste begin, zie je alle verschillende spectra van de Syrische samenleving met elkaar leven zelfs beter dan voorheen. Deze relaties zijn beter dan voorheen, misschien vanwege het effect van de oorlog. Als je naar de gebieden kijkt die onder de controle van de terroristen staan, kun je hier een kleur van de Syrische samenleving zien, wat een heel, heel, heel smalle kleur is. Als je het over verdeeldheid wilt hebben, moet je de lijn zien, de scheidingslijn tussen etniciteit of sekten of religies, iets wat je niet ziet. Dus in werkelijkheid is er tot dit moment geen verdeling; je hebt alleen gebieden onder controle van de terroristen. Maar wat leidde tot die speculatie? Omdat de Verenigde Staten alles in het werk stellen om die controle, vooral nu in het oostelijke deel van Syrië, aan die terroristen te geven om de indruk te wekken dat Syrië niet opnieuw verenigd kan worden. Maar het zal verenigd worden; Daar twijfel ik niet aan.
AP: Maar waarom zouden de VS dat doen als je tegen dezelfde vijand vecht: islamitisch terrorisme?
PBA: omdat de VS meestal een agenda hebben en doelen hebben. Als het zijn doelen niet kan bereiken, grijpt het terug naar iets anders, namelijk het creëren van chaos. Creëer chaos totdat de hele atmosfeer verandert, misschien omdat de verschillende partijen het opgeven en ze zullen toegeven en dit is waar ze hun doelen opnieuw kunnen implementeren, of misschien veranderen ze hun doelen, maar alleen als ze het niet kunnen bereiken , het is beter om elk feest te verzwakken en conflicten te creëren dit is niet uniek voor Syrië. Dit is hun beleid al decennia lang op elk gebied, in deze wereld.
AP: Als U terugkijkt, heeeft U dan het gevoel dat U fouten heeft gemaakt in het omgaan met deze crisis en de burgeroorlog toen het begon?
PBA: als ik geen fouten maak, ben ik geen mens; misschien op een dagelijkse basis heb ik fouten gemaakt. Hoe meer je werkt, hoe ingewikkelder de situatie, hoe meer fouten je waarschijnlijk zult maken. Maar hoe bescherm je jezelf zo veel mogelijk tegen het plegen van fouten? Allereerst raadpleeg je het grootste deel van de mensen, niet alleen de instellingen, inclusief het parlement, organisaties, enzovoort, maar ook de mensen, of het grootste deel van de samenleving, om deel te nemen aan elke beslissing.
Hoewel als je praat over de manier waarop ik me gedroeg, of de manier waarop ik leiding gaf, laten we zeggen, de regering of de staat tijdens de oorlog, de belangrijkste pijlers van het beleid van de staat waren en zijn om terrorisme te bestrijden – en ik denk niet dat terrorismebestrijding verkeerd was, om te reageren op de politieke initiatieven van verschillende partijen extern en intern, ongeacht hun intenties, om een dialoog met iedereen te voeren – inclusief de militanten, en tot slot verzoening. Dus, over de pijlers van ons beleid, denk ik dat de realiteit heeft bewezen dat we gelijk hadden. Wat betreft de details, natuurlijk, je maakt altijd fouten.
AP: Hoeveel gaat het kosten om dit land te reconstrueren en wie gaat dat betalen?
PBA: Honderden miljarden, het minimum is 200 miljard, en volgens sommige schattingen is het ongeveer 400 miljard dollar. Waarom is het niet precies? Omdat sommige gebieden nog steeds onder de controle van de terroristen staan, dus kunnen we niet precies inschatten wat de kosten zijn.
AP: Er is veel gespeculeerd. Als mensen bijvoorbeeld zeggen dat een politieke oplossing levensvatbaar is, moet je je misschien opofferen voor het welzijn van het land. Is dat iets dat in u opkomt?
PBA: Het grootste deel van mijn toekomst, als politicus, zijn twee dingen: mijn wil en de wil van het Syrische volk. Natuurlijk is de wil van het Syrische volk belangrijker dan mijn wil, mijn verlangen om in die positie te zijn of om mijn land te helpen of een politieke rol te spelen, want als ik dat verlangen en die wil heb en ik niet de publieke steun, ik kan niets doen. Na zeven jaar van mijn positie in die positie, als ik niet de meerderheid van de steun van het Syrische volk heb, hoe zou ik dat dan nu al meer dan zeven jaar kunnen volhouden, met al deze vijandigheid van de sterkste en de rijkste landen? Wie ondersteunt mij? Als het Syrische volk tegen mij is, hoe kan ik dan blijven? Dus, als ik voel dat de Syrische mensen niet willen dat ik blijf, moet ik natuurlijk zonder enige aarzeling vertrekken.
AP: Er is veel bloed vergoten. Ziet u zichzelf tegenover de oppositie zitten en op de één of andere manier macht delen?
PBA: als je over bloed praat, moet je praten over wie dat bloed heeft vergoten. Ik was 10 jaar president voor de oorlog. Heb ik toen het Syrische volk al 10 jaar vermoord? Nee, zeker niet. Dus het conflict begon omdat iemand, eerst en vooral één deel van het Westen, de terroristen steunde en zij dragen de verantwoordelijkheid voor deze oorlog. Dus in de eerste plaats het Westen, dat militaire en financiële steun en politieke dekking bood en dat zich verzette tegen het Syrische volk, het Syrische volk verarmde en er werd een betere atmosfeer gecreëerd voor de terroristen om meer Syrische mensen te vermoorden. Dus een deel van het Westen, voornamelijk Frankrijk, het VK en de VS, ook Saudi-Arabië, Qatar en Turkije zijn verantwoordelijk voor dit deel. Natuurlijk is er bloed vergoten – het is een oorlog – maar wie is verantwoordelijk? Degenen die verantwoordelijk zijn, moeten ter verantwoording worden geroepen.
AP Bedankt voor het interview, het was een eer u te mogen spreken!
Bron: Youtube, SANA
