DONEER EN STEUN ONS WERK
DONATE AND SUPPORT US:
IBAN: NL10 SNSB 0902 6349 33
We hebben het allemaal gezien, toen Slobodan Praljak, zijn gif dronk, na de uitspraak van de ICC rechtbank, waar hij, in hoger beroep, tot 20 jaar werd veroordeeld (hij was al 72).
Natuurlijk waren de reguliere MSM er als de kippen bij, met “headlines: OORLOGSMISDAGER en flauwe grappen over Kroatisch gif.
Het schijnt dat de MSM, deze dagen, geen objectieve verhalen of journalistiek meer bedrijft. Achtergronden bij zaken en mensen worden nauwelijks gegeven en altijd is er één partij schuldig, terwijl iedereen weet, dat net als bij een scheiding of conflict, er twee nodig zijn om te vechten en te verzoenen!
Slobodan Praljak
Praljak diende vrijwillig bij de Kroatische strijdkrachten na het uitbreken van de Kroatische onafhankelijkheidsoorlog. Hij vormde een eenheid bestaande uit Zagrebse kunstenaars en intellectuelen. Na de Sarajevo deal ( vredesplan door de VS uit 1992), werd hij generaal-majoor, kreeg een aantal verantwoordelijkheden in het Ministerie van Defensie, en werd één van de 14 leden van de Kroatische Nationale Defensie Raad en een lid van de Kroatische Commissie voor de Betrekkingen met de United Nations Protection Force (UNPROFOR). Sinds 13 mei 1993 was hij vertegenwoordiger van het Ministerie van Defensie in de Kroatische republiek Herceg-Bosnië en Kroatische Defense Council (HVO).
Van 24 juli tot 8 november 1993 was Praljak de stafchef van de Kroatische Defensieraad. Hij liet het humanitaire konvooi van UNHCR toe via Mostar, dat werd gestopt in Čitluk. Aanklcht ICC: hij zou orders gegeven hebben voor de vernietiging van Mostar Stari Most in november 1993 volgens de ICC rechters en aanklagers.
Dit zou gevolgen hebben gehad voor de islamitische burgerbevolking”. Het ICC was het ermee eens dat het een legitiem militair doelwit was . Tijdens het proces, ontkende Praljak de beschuldiging, omdat hij in dezelfde maand als de vernietiging, van de brug heeft plaatsgevonden, hij in conflict kwam met de commandant van de HVO, het zogenaamde straf bataljon, Mladen Naletilic Tuta wat resulteerde in zijn ontslag , één dag voor de vernietiging van de brug.
http://www.icty.org/x/cases/prlic/custom5/en/110331a.pdf
Hij beweerde dat de brug gesloopt moest worden omdat de Moslim milities, of Servische milities explosieve ladingen hadden aangebracht, aan de linkeroever van de Neretva-rivier. Naast zijn verantwoordelijkheid en het militaire legitieme doelwit, heeft de rechtszaak aan de overwinning van JNA en de Bosnisch-Servische troepen bijgedragen en aan de ineenstorting ervan.
JNA
Het Joegoslavisch Volksleger ; Werd gedurende Tweede Wereldoorlog opgericht als gewapende tak van het antifascistische verzet in Joegoslavië. Na de oorlog werd het omgevormd tot een nationaal leger met een sterk communistisch-socialistisch karakter. Zo bestond in 1990 96% van de officieren en de helft van de burgermedewerkers uit leden van de Joegoslavische Communistenbond. Hoewel al in 1953 de naar Sovjetmodel ingestelde politieke commissaris werd afgeschaft, bleef politiek een belangrijke rol spelen in de JNA.
In de jaren tachtig had de JNA een mankracht van 240.000 soldaten (190.000 bij de landmacht, 37.000 bij de luchtmacht en 13.000 bij de marine). Aan het begin van de jaren negentig was de JNA het vierde leger in Europa. Toen in de jaren negentig verschillende Joegoslavische republieken zich afscheidden en zich onafhankelijk verklaarden, werd het JNA ingezet in de strijd tegen deze republieken. Het werd daardoor al snel geassocieerd met een Servisch leger. Het vormde eigenlijk een gevaar voor Europa, het vierde leger en daarom werd besloten het “kleiner”te maken (EU).
Proces en gevangenschap
In 1993 werd generaal Praljak gearresteerd hij had destijds de leiding over kamp Dretelj waar Bosnische mannen gevangen gehouden werden (krijgsgevangen). Wat in de westerse media, zoals altijd een vergelijking opriep met NAZI kampen in WOII. Het verschil wat ze nooit maken in de media (MSM), is dat er ook Bosnische milities waren, bestaande uit, voor die tijd al, geradicaliseerde moslim-fundamentalisten, die later in Afghanistan gingen vechten en nog veel later zich aansloten bij ISIS. Hij (Praljak) ging op eigen verzoek op 1 december 1995 met pensioen. Zijn daden en denkwijze tijdens de oorlog werden, geprezen door mede-veteranen.
In 1992 zaten er trouwens alleen maar Servische krijgsgevangen en natuurijk, spreekt de MSM over gruwelijkheden, zonder zelf onderzoek (dan bedoel ik echt onderzoek ter plekke) gedaan te hebben en werden de Kroaten afgeschilderd als boemannen (en vrouwen).
Bosnische militia
In het begin van de oorlog (1992) vochten de Bosnische Kroaten en de Bosnische moslims tegen de Bosnische Serviërs, die als gevolg van de onafhankelijkheidsverklaring een eigen republiek hadden uitgeroepen: de Servische Republiek, gesteund door Servië.
In 1993 ontstond er ook oorlog tussen de moslims en de Bosnische Kroaten, omdat de Kroaten een gedeelte van Bosnië wilden inlijven bij Krotië. De Kroaten kregen hierbij steun vanuit Kroatië. In 1994 sloten de Bosnische Moslims en Bosnische Kroaten vrede na tussenkomst van de Kroatische president Franjo Tudjman.
De Kroatische en Bosnische Moslim milities waren uitgerust met tanks en wapens uit Duitsland, waaronder de Duitse Leopard-tanks . Ook de artillerie, waaronder zelfrijdend geschut, van NATO herkomst werden tegen de Servische eenheden in stelling gebracht. Destijds sprak een correspondent van het blad Military Technology , na een bezoek aan het front, (een journalist die dus wel ECHT onderzoek deed) zijn verbazing uit over het aantal verschillende vuurwapens waarmee de Kroatische en Moslim (Bosniakken) troepen waren uitgerust. Oude Duitse geweren werden naast de modernste Amerikaanse pistolen gebruikt. Britse luchtafweer-raketten en Duitse anti-tankraketten.
Buitenlandse strijders
Moslimvrijwilligers uit verschillende landen kwamen in de tweede helft van 1992 naar Bosnië en Herzegovina. Ze vormden de mujahideen-gevechtsgroepen die bekend stonden als El Mujahid en werden vergezeld door lokale, radicale Bosnische moslims. De eerste buitenlandse groep die aankwam werd geleid door Abu Abdul Al-Aziz uit Saoedi-Arabië. Izetbegović (President van Bosnië) en de SDA (strijdkrachten) beweerden aanvankelijk dat ze geen kennis hadden van de mujahideen-eenheden in de regio. De mujahideen kregen financiële steun van Saoedi-Arabië. Hun mankracht werd geschat op 4000 strijders, maar het echte aantal is nooit boven tafel gekomen, rapporten spreken van veel meer. Deze strijders werden berucht voor de gruweldaden tegen de Kroatische en Servische bevolking. Berecht zijn ze nooit, omdat de NATO/VS, bij voorhand al partij getrokken had voor Bosnische Moslims en naderhand Kroaten, al hadden ze een probleem met Tudjman (President van Kroatië), omdat hij anti-semitische uitspraken zou hebben gedaan.
Veel van deze ex-strijders hebben later kampen opgericht met hulp, of onder toeziend oog van de NATO en VS om strijders op te leiden voor IS, eerst al-Queda, veel rapporten en foto’s zijn het bewijs hiervoor. Deze hebben wederom veel gruwelijkheden uitgevoerd aan burgers in Irak en Syrië.
Eindspel
In het Verdrag van Dayton werd bepaald dat de republiek Bosnië en Herzegovina zou gaan bestaan uit twee afzonderlijke delen: de Servische Republiek en de Federatie van Bosnië en Herzegovina. Tegenwoordig kampen Bosnië-Herzegovina en Servië met twee verschillende problemen: de wederopbouw na de oorlog en de verandering naar een kapitalistische samenleving.
De Serven zijn het trauma van de NAVO tot op de dag vandaag niet kwijt en veel van hen, ondanks het nieuwe kapitalistische syteem (wat weer veel armoede heeft gebracht, alleen bedrijven en rijken profiteren) vereren hun helden en gaan graag terug naar een socialistische systeem (geen communitisch).
Bron: Wikipedia, ICC, http://www.icty.org/x/cases/prlic/custom5/en/110331a.pdf
