DONEER EN STEUN ONS WERK
DONATE AND SUPPORT US:
IBAN: NL10 SNSB 0902 6349 33
Haven Beirout, foto: Claudius Lucassen
Tijdens mijn reis in Libanon (en Syrië) , reden we langs de haven van Beirout, waar onze taxichauffer/annex gids ons verschillende plekken aan de haven liet zien. Als eerste kwamen we langs een NATO basis/UN/VN.
Daar lag pontificaal een groot oorlogsschip met het embleem van de VN (zie foto UN), wat blijkt een Duits oorlogsschip te zijn de: Magdeburg.
Het Duitse oorlogsschip “Magdeburg” is van de UNIFIL Maritime Task Force (MTF).
Het Nederlandse aandeel in UNIFIL 2006 – 2008
MTF UNIFIL
De Nederlandse regering besloot op 22 september 2006 een fregat beschikbaar te stellenvoor de Maritime Taskforce UNIFIL (MTF UNIFIL) en een stafofficier te plaatsenop het hoofdkwartier van UNIFIL in Naqoura. Een stabiel Libanon was gebaat bijde ontwapening van Hezbollah en een effectieve grenscontrole om herbewapening tevoorkomen, stelde het kabinet. De Libanese marine was echter onvoldoende toegerust
om de kustwateren bij verminderd zicht, ’s nachts, en bij ruwe zee te bewaken. Nadat Israël de maritieme blokkade van Libanon had beëindigd, garandeerden schepen uitonder meer Frankrijk, Italië en Griekenland dat, vooruitlopend op het operationeelworden van de maritieme component van UNIFIL, de zeegrens werd bewaakt. De MTF UNIFIL, operationeel vanaf 15 oktober 2006, telde op enig moment achttien schepen, waaronder snelle patrouilleboten, fregatten en bevoorradingsschepen.
Het Nederlandse fregat maakte gebruik van een logistiek steunpunt in de haven van Limassolop Cyprus. Het operatiegebied van de MTF UNIFIL liep vanaf de Libanese kust tot vijftig zeemijlennaar het westen. Er werd echter een onderscheid gemaakt tussen de territorialewateren van Libanon ten noorden en ten zuiden van de rivier de Litani. De bewaking
van de eerste zes zeemijlen van het operatiegebied ten noorden van de Litani was de verantwoordelijkheid van de Libanese marine. Schepen van de maritieme taakgroep mochten daar alleen opereren op verzoek van de Libanese regering, indien ze een verdacht schip achtervolgden en in bepaalde gevallen op verzoek van de commandan tvan de taakgroep. Een enkele keer opereerde het Nederlandse fregat in de territoriale wateren. Vanwege het gevaar van aanvallen door zogeheten Fast Incoming Attack Craft werden dan alle mitrailleurs aan dek bezet.
Aan het opereren in de territoriale wateren ten zuiden van de Litani waren geen beperkingen verbonden. De MTF had eveneens vrijheid van handelen in het gebied buiten de territoriale wateren.Op 15 december 2006 startte het multipurpose-fregat Hr.Ms. Van Galen zijn werkzaamheden bij de MTF UNIFIL. De Van Galen hield alle vaartuigen, met uitzondering van grote containerschepen, aan. Containerschepen werden indien nodig in de haven van Beiroet onderzocht. Alle andere vaartuigen moesten zichzelf, hun bestemming en hun lading bekend maken. Het fregat naderde schepen voor een visuele confrontatie.
De dreiging van zelfmoordaanslagen was niet irreëel. Op 24 april 2004 blies een Dhow in de Perzische Golf zich op toen personeel van de USS Firebolt in aantocht was om het zeilschip te boarden. Controle en om foto’s te maken voor de MTF database, zodat identificatie in de toekomst makkelijker was. De lading kon indien gewenst door Libanese officieren worden onderzocht.
De Duitse commandant van de taakgroep wilde hiermee voorkomen dat de
Libanezen aanstoot zouden nemen aan een te nadrukkelijke inmenging van de Verenigde Naties.
Het geavanceerde instrumentarium van Nederlandse fregatten maakte dat de commandantvan het schip tevens optrad als Anti Air Warfare Commander en Electronic Warfare Commander van de hele taakgroep. Deze taken waren erop gericht een goedbeeld van de vliegbewegingen in het verantwoordelijkheids gebied te krijgen. Het fregat kon tevens schendingen van het Libanese luchtruim boven land waarnemen endeze rapporteren aan het hoofdkwartier van UNIFIL. Bij afwezigheid van het Duitse vlaggenschip zag de Nederlandse commandant er ook op toe dat de aanwezige eenheden goed in het gebied verdeeld waren en dat alle passerende scheepvaart werd onderschept, geïdentificeerd en ondervraagd (de rol van Maritime Interdiction Commander). In dat geval werd een Libanese liaisonofficier aan boord van het fregat gestationeerd.
Enkele leden van de vaste commissie voor Defensie van de Tweede Kamer plaatsten kanttekeningen bij het nut van de operatie. Ondanks duizenden ondervragingen vondde MTF immers geen verdachte goederen, terwijl de Syrisch-Libanese grens aan de andere kant zo lek als een mandje was. Desondanks steunde het parlement tot driemaaltoe de verlenging van de missie met zes maanden. De Nederlandse bijdrage
stopte in maart 2008. (red Weggegooid belastinggeld en onnodige inmenging in een soevereine staat)
Duits Schip de Magdeburg
De zesvoeter MTF, die in oktober 2006 op verzoek van de Libanese regering is ingezet, steunt de Libanese marine bij het voorkomen van ongeoorloofde binnenkomst van wapens of aanverwant materieel over zee naar Libanon. Haar missie is ook gericht op het bijstaan van Libanon om zijn eigen zeemachten op te richten om de zeewegen en territoriale wateren van Libanon onder controle te houden en te beschermen.
Duitsland is een van de zes landen die nog steeds bijdragen aan de MTF-operatie van UNIFIL.
Zo ver geen probleem zou je zeggen, goed dat UNIFIL aanwezig is, maar na 12 jaar van het einde van de burgeroorlog in Libanon is dit wel iets te lang. Bijkomend de westerse gesponsorde oorlog in buurland Syrië en de miljoenen Syrische vluchtelingen, die als oud vuil achtergelaten worden in elke straat en op elke hoek in Beirout, is het een schande dat er dure projecten als “peacekeeping missions” van de VN zijn, de 125 bemanningsleden, van de “Magdeburg”riant betaald worden en weinig doen, terwijl voor hun ogen Syrische vluchtelingen sterven op straat, ook Libanezen zonder geld, sterven op de stoep van ziekenhuizen.
De Westerse landen, i.s.m., Saoedie Arbië en andere rijke oliestaten, hebben de macht in Libanon, niet de Libanezen, die steunen nu massaal Hezbollah, omdat het zo niet verder kan in het land en de Libanezen het onderspit delven in eigen land.
Iets verder rijdend naar het centrum van Beirout en langs de (peperdure boulevard) waar gigantische hotels staan, echt heel veel van dit soort hotes waar het Saoedische koningshuis hun orgiën en feesten houden), grenzend direct aan de “sloppenwijken” van Beirout, waar veel vluchtelingen verblijven en heel erg veel zogenaamde emigranten uit Bangladesh, Ethiopië (onder controle van het Westen en Saoedie Arabië). Deze vluchtenlingen of emigranten worden, m.n. door de rijke Saoediërs en Golfstaten) als huisslaven gebruikt, voor het huishouden, salaris misschien 1 dollar perdag!
Dan kom je langs een prachtig restaurant/annex complex en tot mijn schrik vertelde onze chauffeur dat de eigenaar niemand minder is dan de oom van onze gevierde terrorist Osama Bin Laden!
Het dure restaurant complex van de familie Bin Laden, waar een kopje koffie misschien 10-15 dollars kost (US). Foto: Claudius Lucassen.
Zo val je van de éne verbazing in de andere, gigantische rijkdom, pure armoede en de Westerse landen die de (zogenaamd, het is alleen maar uittesten van oorlogsmaterieel) vrede willen houden, terwijl de VS en Israël continue het Libanese luchtruim (in strijd met Internationaal Recht, alweer) gebruiken om Hezbollah militairen (uit Libanon) in Syrië te vermoorden. Dit kan nooit lang goed gaan en zal voor het Westen een grote catastrofe worden. De catastrofe in het Midden-Oosten is al compleet, het is alleen een kwestie van wachten, totdat het bij ons in Europa komt!
Bron: UNIFIL, Wikipedia, Nederlandse Defensie, Beirout
