DONEER EN STEUN ONS WERK
DONATE AND SUPPORT US:
IBAN: NL10 SNSB 0902 6349 33
MAJD ABBOUD
AUTEUR INFO: Dr. Majd Abboud, een tandarts uit Syrië, vluchtte in een sleepboot over de Middellandse Zee naar Griekenland en kwam in 2015 naar Saarland. Vertaling: Sonja van den Ende
Onze auteur kwam drie jaar geleden als vluchteling uit Syrië naar Saarbrücken, Duitsland. Daar ondervond hij hoe Duitsland de ené na de andere fout maakte bij de omgang met vluchtelingen. Vandaag de dag schrijft hij: Om de integratie te laten slagen, is het belangrijk om een einde te maken aan goed bedoelde verbodsbepalingen op het denken en spreken.
Integratiesucces onzeker: eerste opvang voor vluchtelingen in Ellwangen picture: alliance
Nadat de oorlog in Syrië al meer vier jaar duurde en het leven daar steeds ondraaglijker werd. Moest ik het land verlaten. In 2015 kwam ik naar Duitsland – vol hoop om goed ontvangen te worden en een vredig bestaan te leiden. Ik had gehoord dat Duitsland al ervaring had met immigranten en bekend stond om goede integratie. Maar hoe is dat drie jaar later? Zijn de Syriërs erin geslaagd om goed te integreren? Heeft de Duitse overheid het gehaald, zoals Merkel zegt, “wir schaffen das”?
Het vereist een koel hoofd en vooral veel moed om de simpele waarheid te vertellen: er zijn veel fouten gemaakt in het vluchtelingenbeleid. Als iemand zich zo uitspreekt, loop je snel het risico om de rechtse populistische partijen in Duitsland te promoten. Met alle kritische opmerkingen moet men nooit vergeten dat je met vluchtelingen altijd te maken hebt met mensen, ongeacht hun religieuze en politieke karakter.
Ze dachten dat ze nodig waren
Tijdens mijn verblijf in Duitsland merkte ik echter dat ondanks de veelgeroemde vrijheid van meningsuiting die we zo pijnlijk missen in Arabische landen, er nog steeds veel taboes en ‘heilige koeien’ in dit land (Duitsland) zijn. Erover praten is verboden door de politieke correctheid, die er heerst. Het doet mij pijn dat de gedachten en meningsuiting duidelijk niet zo vrij zijn, als ik dacht. Ik denk dat het Duitsland geen goed doet, deze manier van goedbedoeld denken, de waarheid te blijven onderdrukken. Dat is waarom ik besloot om te spreken.
Eerst en vooral moet men begrijpen dat goedbedoelde initiatieven in 2015, zoals “vluchtelingen welkom”-spandoeken in voetbalstadions, die de Duitsers zagen als een humanitair gebaar, door de vluchtelingen werden begrepen als een uitnodiging om naar Duitsland te komen. Omdat ze dachten daar nodig te zijn. Met deze verwachting kwamen ze daarom naar dit land.
De maatschappij was overbelast
Het betekende dat het grote aantal vluchtelingen en de daaruit voortvloeiende personeelstekorten in Duitsland bij hulporganisaties en/of overheid, het niet meer te controleren was, wie er werkelijk uit oorlogsgebieden kwam en het recht had om als vluchteling erkend te worden. Velen hebben van deze gelegenheid gebruik gemaakt, in de juiste veronderstelling, dat ze hoe dan ook niet grondig zouden worden gecontroleerd gezien dit grote aantal.
Het onverwacht hoge aantal vluchtelingen overtrof alle verwachtingen. Hoewel Duitsers over de hele wereld bekend staan om hun goede organisatie, hadden zij moeite hebben om de vluchtelingen te voorzien van de nodige middelen om een nieuw leven te beginnen, gezien de enorme aantallen nieuwkomers is de lokale samenleving ontwricht.
Te gefocust op vluchtelingen
Ondanks van goede wil en inspanning werden de verwachtingen van veel vluchtelingen vreemd genoeg niet vervuld. En hebben ze gereageerd met kritiek en ondankbaarheid. Ik schaam mij altijd voor deze reactie en ik schaam mij ook constant voor mijn landgenoten en hun gedrag.
Duitsland reageerde door nieuwe maatregelen te nemen om de manier van leven van de immigranten aan te passen en te bevredigen. Er werden bijvoorbeeld nieuwe moskeeën gebouwd op basis van verschillende landen en talen, omdat de verschillende groepen en nationaliteiten elkaar niet verdroegen. Maar hoe kun je verwachten dat de Duitsers tolerantie tonen als de “nieuwe gasten” daar niet eens toe in staat zijn?
Dat is waarom ik denk dat de Duitse overheid medeplichtig is omdat het te veel ingaat op de eisen van de vluchtelingen. Het lijkt erop dat de Duitsers meer kans hebben om de vluchtelingen te ontmoeten dan andersom. Dit alles beïnvloedt mij en veel Duitsers het is voor mij onbegrijpelijk!
Radicalen onder de vluchtelingen
Het roept de vraag op, of dit de enige juiste aanpak was om mensen te helpen die op de vlucht waren voor de oorlog. Zou het niet beter geweest zijn, om te proberen de echte oorzaken te bestrijden die leidden tot een oorlog? Aan de andere kant werd de indruk gewekt dat bondskanselier Merkel wilde het onmogelijke proberen mogelijk te maken.
Het feit dat er veel radicalen waren onder de stromen vluchtelingen die aan de oorlog in Syrië deelnamen en de gelegenheid aangrepen om te vluchten toen ze zagen dat de strijd tegen de Syrische regering niet succesvol was, kan niet meer worden verzwegen. We moeten dit niet onder het tapijt vegen, omdat deze mensen niet alleen de vrede van het land bedreigen, maar ook het verblijf van degenen die goed willen integreren bemoeilijken.
Bovendien is de onwetendheid provocerend en onbegrijpelijk voor veel Duitsers en rechtvaardigt ze de angsten van veel landgenoten. Te lang heeft de Duitse regering haar ogen gesloten en beweerde dat alles in orde is. Het heeft ook degenen die het naar buiten brachten, afgeschilderd als xenofobisch of intolerant.
Pact met de duivel
Om echter de beweringen van veel vluchtelingen te begrijpen, moet men ook een teruggaan naar de recente geschiedenis. De samenwerking tussen westerse regeringen en bepaalde oppositiegroepen in Syrië, is niets nieuws en gebaseerd op het idee: grondstoffen (olie) versus macht. Dus deze regeringen konden hun eigen belangen afdwingen. Deze strategie dateert uit de jaren tachtig, toen Groot-Brittannië de Moslimbroederschap in Syrië steunde en de BBC de officiële woordvoerder van de Moslimbroederschap maakte. Dit heeft veel aanslagen in Syrië veroorzaakt en het Moslimbroederschap werd een rebellengroepering genoemd.
Hetzelfde gebeurde in Afghanistan en Libië. Al geruime tijd is het de strategie van de VS en haar bondgenoten om tijdens politieke conflicten om oppositiegroepen te ondersteunen met geld en wapens. Helaas is zo ook in Syrië geïnvesteerd, door westerse mogenheden, in deze “opstandige” groepen, zoals de politieke islam (Al-Queda etc..). Als gevolg daarvan kregen ze meer en meer invloed. Deze internationale verwikkelingen staan gelijk aan een pact met de duivel.
Buitenlander eerst?
Veel van de vluchtelingen die tegenwoordig in Duitsland wonen, staan dicht bij dergelijke groepen en zien zichzelf daarom niet als gasten die bescherming nodig hebben, maar als partners die het verdienen om te worden bediend of beloond. Dit verklaart de enorme claims van de vluchtelingen in Duitsland.
De “zogenaamde” rebellen wisten dat diegenen die de zijde van de VS kozen en de VS hen, de belangen van het Westen vertegenwoordigden, zich alles konden veroorloven. In Duitsland is er een regering is die meer toegewijd is aan “buitenlanders” dan aan zijn eigen mensen onder het mom van tolerantie. Gevolg de eisen en dus de ondankbaarheid blijven stijgen.
Afstand nemen van de politieke islam
Omdat Duitsers en vluchtelingen totaal verschillende persectieven en moraal hebben, kan ik gerust stellen dat het integratieproces van meet af aan gedoemd was te mislukken. Kunnen we nog het roer nog omdraaien?
Hiervoor zouden de radicalen en terroristen onder de vluchtelingen moeten worden geïdentificeerd. Naar mijn mening is dit onmogelijk zonder een actieve dialoog met alle partijen in het conflict, waaronder de Syrische regering. Aan de andere kant moet Duitsland zich duidelijk distantiëren van de politieke islam. De vooruitzichten dat dit gaat gebeuren zijn echter niet erg veelbelovend
Bron: Majid Aboud, https://www.cicero.de/innenpolitik/asylpolitik-fluechtlinge-majd-abboud-merkel-afd-islam-terror-syrien?fbclid=IwAR1wcMrlHCZtFL6pm90KO_bTZpYLPWkSTy-HcaLMtGsVUTro0AjAOiOhyhA
