Hoe de gevestigde media en politiek nepnieuws willen verslaan

DONEER EN STEUN ONS WERK

DONATE AND SUPPORT US:

IBAN: NL10 SNSB 0902 6349 33

Afbeeldingsresultaat voor nepnieuws cartoon

Dit is het grootste probleem van de “reguliere” media en politiek. Hoe verslaan we het nepnieuws?  Wat zij onder nepnieuws verstaan, is eigenlijk de onafhankelijk berichtgeving van journalisten, die zich niet verbinden aan een krant, kranten in Nederland, die meestal politiek gekleurd zijn, in te delen in “links”en “rechts”. Nu rechts aan de winnende hand is,  roepen “linkse” op dat het allemaal nepnieuws is, ja volgens hen is dat zo misschien, maar het rechtse kamp vindt dit niet.

Dit is slechts een onderdeel van het probleem. Het echte grote probleem, is de leugens, die verspreid zijn, afgelopen jaren. In de meeste EU landen en de VS, was de laatste 4 jaar een politieke mix, van sociaaldemocraten en liberalen. Niet echt links en niet echt rechts dus, een mix en uit deze mix zijn verkeerde situaties ontstaan. Al deze regeringen hebben de “gewone”bevolking niet kunnen overtuigen dat ze er daadwerkelijk voor het “volk” waren. De industrie, zorg is naar de verdoemenis en in vele landen is er de staat van beleg, door hun domme politiek om alle vluchtelingen toe te laten.

Maar dat is een onderdeel van het probleem. Het grootste probleem is , wat je zou kunnen stellen, het nepnieuws van deze regeringen, de leugens, m.n. over de oorlogen die ze voeren, onder het mom van “vredesmissies” en het zogenaamde verslaan van IS. De deal met Turkije. Het demoniseren van Rusland en hun drang tot “Regime Changes” overal waar winst te behalen valt, voor hun nu in duigen gevallen kapitalistische droom!  Links en rechts hebben zich er schuldig aan gemaakt. Behalve de door hen genoemde zogenaamde populistische partijen. Een idiote naam voor partijen die “echt”populair zijn bij het volk! Je ziet het over gebeuren, vele politieke partijen vallen uiteen en wakkere politici beginnen een eigen fractie of partij.

Nu hebben ze een oplossing verzonnen, om ons monddood te maken, ons als complotdenkers en “valse” nieuwsbrengers weg te zetten (de gevestigde media en politiek), een ingewikkelde constructie, die als je het leest eigenlijk gewoon trekken heeft van een fascistische overheid, die haar burgers wil controleren en een beperking van meningsvrijheid lees hier de oplossing:

Afbeeldingsresultaat voor nepnieuws cartoon

NEPNIEUWS:

Al wekenlang staan de media vol met verhalen over nepnieuws. De verkiezing van Donald Trump heeft veel vragen opgeroepen: was nepnieuws medeverantwoordelijk voor zijn winst? En zo ja, wie is hier dan verantwoordelijk voor?

 Nepnieuws is een brede term, die je op allerlei manieren kan interpreteren. Is de satire van De Speld nepnieuws, of een bericht van gevestigde media dat later in een factcheckrubriek als NRC Checkt het stempel ‘onwaar’ krijgt?

Over grijze gebieden valt te twisten, maar sinds de verkiezingen zijn verschillende voorbeelden aan het licht gekomen van websites die enkel bestaan om onwaarheiden te verspreiden, en zo geld te verdienen.

Onder meer de Washington Post en NPR interviewden eigenaren van zulke sites. Uit een analyse van BuzzFeed News bleek dat veel berichten van de nepnieuwssites voor de verkiezingen een groter bereik hadden dan artikelen van gevestigde media.

Luttele uren nadat duidelijk werd dat Trump de volgende Amerikaanse president zou worden, regende het al beschuldigingen: nepnieuws was medeverantwoordelijk voor zijn opkomst en het mediaklimaat waarin hij weg kon komen met verdraaiingen, overdrijvingen en totale onwaarheden. Voor critici was het duidelijk: er moet een muur komen tegen nepnieuws, en Facebook moet hem betalen.

Maar het sociale netwerk ontkent dat nepnieuws een invloed heeft gehad op de verkiezingen. Facebook onderzoekt wel of er bijvoorbeeld een waarschuwingslabel kan komen te staan bij nieuws van bekende nepnieuwssites, maar stelt zich vooral op als neutraal platform.

Filterbubbels

Neutraal is Facebook echter allerminst: de algoritmes van het bedrijf kennen individuele gebruikers als geen ander en passen de volledige nieuwsfeed daarop aan. Dat kan ervoor zorgen dat berichten van bepaalde familieleden prominenter voorkomen, maar ook dat bepaalde nieuwsbronnen veel of juist helemaal niet langskomen.

Het is niet verwonderlijk dat Facebook voor die aanpak kiest. Als commercieel bedrijf wil Facebook zijn gebruikers zo lang mogelijk in zijn app of op zijn site houden, om ook zo veel mogelijk advertenties te presenteren. Mensen die nieuwsartikelen te zien krijgen waar ze het niet mee eens zijn, of artikelen die hun eigen ideeën betwisten, zullen minder liken en minder tijd op Facebook doorbrengen.

Het ontstaan van zo’n ‘filterbubbel’ zorgt voor een klimaat waarin nepnieuws het goed kan doen: berichten die bijvoorbeeld beweerden dat Hillary Clinton verantwoordelijk is voor allerlei moorden, werden alleen gezien door mensen die zoiets wilden geloven.

Over de filterbubbel wordt al lang gewaarschuwd. Toen schrijver en activist Eli Pariser er in 2011 een boek over uitbracht, kwamen zijn ideeën nog grotendeels over als een dystopisch toekomstbeeld. Nu zit bijna iedereen die het internet gebruikt regelmatig in zijn eigen bubbel.

“Als we zelf de baas zijn over onze eigen nieuwsprogrammering, lopen we het risico dat we onszelf afsluiten van informatie die zeer belangrijk kan zijn voor onze evolutie”, schreef filosoof Alain de Botton in zijn boek Het nieuws: een gebruiksaanwijzing. We blijven hangen in onze eigen politieke kringen, en missen een frisse blik op de wereld. Zo lopen we het risico te worden “veroordeeld tot middelmatigheid”, schrijft De Botton.

Controle

Kort na de verkiezingen nam The Guardian de proef op de som. De Britse krant liet linkse en rechtse Amerikanen een tijdje van Facebook-feed wisselen. Het resultaat was voorspelbaar: verbazing over en afkeer tegen de standpunten van de andere politieke flank. De deelnemers vonden het interessant om een keer aan de andere kant van de schutting te kijken, maar wilden uiteindelijk vooral weer terug naar hun eigen vertrouwde tuintje.

Het is makkelijk om Facebook, Google en andere internetbedrijven de schuld te geven van de filterbubbel. Maar ze geven mensen waar ze zélf om vragen.

In de strijd tegen nepnieuws kunnen technische hulpmiddelen natuurlijk van pas komen – Google wil beruchte sites met nepnieuws bijvoorbeeld minder hoog in de zoekresulaten laten komen, en ook een waarschuwingslabel op Facebook kan behulpzaam zijn.

Maar internetbedrijven vragen om te bepalen wat waar is, kan ook onwenselijk zijn. Als Facebook bepaalt wat wel en niet in de nieuwsfeed verschijnt, krijgt het bedrijf juist nóg meer invloed op ons nieuwsdiëet.

“Het is een schrikbarend kleine stap van het beïnvloeden van de wereld naar het besturen van de wereld”, schrijft technologieanalist Ben Thompson. En vertrouwen we Facebook, het bedrijf dat een beroemde Vietnamfoto aanzag voor kinderporno, als hoofdredacteur van ons leven?

Uiteindelijk zullen gebruikers van sociale media zich vooral bewust moeten zijn van hun bubbel, en zelf op zoek moeten gaan naar verschillende meningen en nieuwsbronnen, denkt Thompson.

Verkennen

Daar kunnen sociale netwerken wel bij helpen. Ryan Holmes, de directeur van socialmediabedrijf Hootsuite, stelt in de New York Observer bijvoorbeeld voor dat Facebook en Twitter hun algoritmes zo aanpassen dat gebruikers af en toe geconfronteerd worden met nieuws van buiten hun bubbel.

Net als Spotify het mogelijk maakt om een onbekend muziekgenre te verkennen door middel van playlists en automatische suggesties, zou het op sociale media mogelijk moeten zijn om door andere meningen te bladeren en zo je gezichtsveld te verbreden, vindt hij.

Van de filterbubbel komen we vermoedelijk niet meer af. Maar we kunnen wel toegang vragen tot de bubbels van anderen. Einde bericht.

Concluderend kun je stellen, dat het eigenlijk afgeschoven wordt op Facebook, “filterbubbles”. De gevestigde media zou hier niets mee te maken hebben. Maar dat doen ze wel degelijk. In mijn verslaggeving, over de oorlog in Syrië, ben ik vele malen foto’s tegengekomen, de hergebruikt werden in artikelen, om zo maar te vertellen hoe erg toch de bombardementen zijn,  hergebruikte foto’s, gekocht op MSM.

Hoe komt dit? De media heeft, net als de politiek, in het begin van het Syrische conflict, direct een standpunt ingenomen, om Assad en Poetin als de nieuwe Hitler’s af te schilderen. Dit is regelrechte propaganda, waar Goebbels vrolijk van zou worden. Er is dus geen “onafhankelijke”media, maar een politiek geïndoctrineerde media. Als je net als ik, of velen met mij de waarheid bericht, ben je niet goed snik, aanhanger van een kindermoordenaar, rechtsextremist (waar ik vele malen voor uitgescholden ben op diverse sites). Zo verknipt is de media en de politiek,  de burgers weten niet meer waar ze aan toe zijn. Dit zal nog wel een tijdje duren, voordat het zich normaliseert, een revolutie gaat gepaard met strijd, zoals we nu meemaken. De strijd is lang en moeilijk, maar een strijd die ik al 6 jaar voer en niet zal opgeven! En met mij velen, die wakker geworden zijn!

Afbeeldingsresultaat voor nepnieuws cartoon

Bron: NU, Facebook

Loading

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *