DONEER EN STEUN ONS WERK
DONATE AND SUPPORT US:
IBAN: NL10 SNSB 0902 6349 33
De recente opheffing van in totaal 13 controleposten in het centrum van Damascus die volgde op de bevrijding van oost- Ghouta van radicale jihadisten die de burgerbevolking van de Syrische hoofdstad kwelden met hun eindeloze beschietingen, moord en kidnapping, lokte een positieve reactie uit in het Midden-Oosten.
Deze ontwikkeling wordt veel besproken in het kader van de successen van de Syrische strijdkrachten (SAA) die weer de controle hebben over het grootste deel van het grondgebied van hun land. Zo zijn de communicatieroutes tussen de provincies, in het bijzonder de snelweg Homs-Hama, schoongeveegd van terroristische elementen, mijnen opgeruimd, dus explosies komen er tegenwoordig zelden voor.
Een steeds toenemend aantal Arabische en Europese landen voelt zich gedwongen om de nieuwe realiteit van Syrië te erkennen, het feit dat Damascus meer dan zeven jaar ononderbroken oorlog heeft doorstaan met de steun van haar bondgenoten, waaronder Rusland. Een aantal artikelen concentreert zich op de rol die Rusland heeft gespeeld bij de huidige realiteit in Syrië.
Onder de krantenkoppen, kan men o.a. vinden: “Poetin is de belangrijkste speler in de regio” (Al-Watan, Egypte), “Waarom was de overwinning van Rusland in de Syrische crisis zowel impactvol als historisch?” (Rai Al-Yaum, Londen), “Moskou beperkt de invloed van Iran en baant de weg naar een politieke oplossing in Syrië” (Al-Bayan, VAE), enz.
Rusland heeft een duidelijke overwinning behaald in Syrië, zegt een Libanese onderzoeker genaamd Hasan Mneinam van het “Washington Institute of the Middle Eastern Studies”. Het hielp zijn bondgenoot, Damascus, om alle pogingen van het westen om de legitieme regering van Syrië te vernietigen, te doorstaan en te overleven. Het is belangrijk dat Rusland door het oplossen van de Syrische crisis op regionaal niveau het evenwicht kon bereiken tussen de krachten/landen die niet in staat waren overeenstemming te bereiken over een compromis. Onder hen kan men Israël, Turkije en Iran vinden …
Moskou wordt gezien als een belangrijke bemiddelaar die botsingen tussen Israël en Iran zou kunnen voorkomen, al is het moeilijk gezien de retoriek van de VS en Israël. De verdienste van de Russische diplomatie is dat zij pleitte voor de eenwording van Genève, Astana en Sochi in één gezamenlijk proces.
Ontmoeting Poetin-Trump, Bolton zocht steun voor aanval Iran. Nu is het de beurt aan Trump!
De crisis die in 2011 in de Syrische Arabische Republiek ontstond, werd grotendeels geprovoceerd door de media- (westerse zoals CNN, BBC, Le Monde, NRC), samen met de militaire (FSA gesponsord door het westen), religieuze (al-Queda- Wahabi ideologie – Saoedi-Arabië) en andere factoren die een rol speelden bij de destabilisatie van het land.
Ten minste zestig verschillende tv-zenders uit de hele regio (Arabische) en ontelbare Westerse MSM, hadden de taak om leugens over de Syrische autoriteiten en haar bevolking naar buiten te brengen en zoals dat mooi heet “debunken”, een gruwelijke moeilijke klus, die ons tot de dag van vandaag bezig houdt en samen met een verantwoordelijk aantal internetportalen, gedrukte media en individuele bloggers in Syrië en de rest van de wereld, zoals Eva Bartlett, Vanessa Beeley, Tom Duggan, Janice Kortkamp, Tim Anderson, Afraa Dagher, Mudar Barakat, Lars Jorgensen, ikzelf en vele vele andere die ik hier niet genoemd heb!
In deze oorlog zijn voor het eerst de moderne mediamogelijkheden getest door het Westen om haar agenda te bevorderen. Echter heeft het ertoe bijgedragen dat we nu het begrip “fake” nieuws hebben, het establishment is bang geworden, haar leugens komen naar buiten en dan noem je het gewoon “fake”nieuws of “complotdenken”!
Een groot koor anti-Syrische stemmen werd betaald door de constante stroom van petrodollars, of in de EU door subsidies. Deze stemmen schreven dubieuze beweringen die gebaseerd waren op verklaringen van allerlei anonieme activisten, allemaal gericht tegen de legitieme regering om de publieke opinie te manipuleren. In het repertoire van de auteurs zijn er een aantal samenvattingsbegrippen, waarvan de meest gebruikte: “wreedheden van regeringstroepen en bloedbaden op burgers”, “gebruik van massavernietigingswapens tegen kinderen”, de Russen en Syriïers bombarderen de bevolking. Assad is een moordenaar”, chemische aanvallen. Al die onbevestigde uitspraken werden gebruikt als een instrument om gewetenloos (mis) gebruik te maken van het internationale recht, om de goedkeuring van unilaterale beslissingen in de VN voor het Westen te rechtvaardigen om in te kunnen grijpen in de soevereine Syrische staat en Rusland in diskrediet te brengen.
Maar Syrië, haar leiders, haar soldaten en het volk weigerden te buigen en hun gevecht op te geven. Daarom zijn we nu getuige van het bittere einde van ontelbare verschillende terroristische groeperingen, waaronder de grootste van hen, die ISIS wordt genoemd, het laatste verzet wordt geboden in Dara’a en Idlib. Zelfs volgens de pro-Saudische krant Al-Sharq Al-Awsat, werd de zogenaamde oppositie “knock-out geslagen”.
Het negatieve beeld van de Syrische regering en haar loyale troepen, gemaakt door propagandisten namens het Westen, diende hen een slechte dienst. De krachten die zogenaamd gedoemd waren te mislukken, slaagden erin de overhand te krijgen tot grote verrassing van degenen die begonnen te geloven in de leugens die ze zelf verzonnen hadden.
Nu moeten dergelijke mediabronnen een poging doen om hun gezicht te redden. Onlangs verschenen een aantal nieuwe begrippen in hun retorica. Een aantal auteurs beweren dat het gemakkelijker is oorlog te voeren tegen de terroristische groepering van IS en de oppositie dan daadwerkelijke vrede in Syrië tot stand te brengen. Ze proberen te bewijzen dat voor het “regime” van Damascus, de vooruitgang van het politieke proces het einde betekent van het militair-politieke systeem, enz. Het doel is duidelijk – om degenen die faalden op te vrolijken, om de overwinning en de strijd te vertragen. De vredesregeling en het proces van Genève, te boycotten om de vrede te presenteren als een onmogelijk feest.
Bijzondere aandacht wordt besteed aan de relaties in de driehoek tussen Moskou, Ankara en Teheran. De reguliere MSM zoeken naar verborgen betekenis in de verklaringen van officiële vertegenwoordigers van Rusland en Iran, verspreiden geruchten over de bestaande argumenten tussen de partijen en voorspellen het toekomstige meningsverschil tussen hen.
Hoewel Damscus de overhand heeft op het slagveld, gaat de massale media en westerse politieke aanval tegen Syrië en haar bondgenoten gewoon door. Dit bemoeilijkt natuurlijk de strijd voor politieke stabiliteit in het land, maar zal niet in staat zijn om de overwinning onomkeerbaar te maken die de Syrische bevolking wist te bemachtigen ten koste van hun bloed, zweet en tranen. Zoveel slachtoffers en vele offers zijn gebracht, dat na 7 jaar zij nooit en ook nooit zullen opgeven!
Bron:
Gesprekken uit Syrië … Dara’a – de eerste maand, het verhaal van een soldaat
