Prof. Dr. med. Sucharit Bhakdi, specialist in microbiologie en infectie-epidemiologie, leidde het Instituut voor Medische Microbiologie en Hygiëne aan de Universiteit van Mainz, Duitsland gedurende 22 jaar. Hij schreef een open brief aan de Duitse kanselier Angela Merkel met vijf vragen die onmiddellijke antwoorden vereisen om te bepalen hoe gerechtvaardigd de huidige enorme beperkingen van onze grondrechten zijn.
Kanselier Dr. rer. nat. Angela Merkel Bondskanselarij Willy-Brandt-Strasse 1 10557 Berlijn
Geachte Kanselier,
Als emeritus van de Johannes Gutenberg Universiteit in Mainz en al jaren hoofd van het Instituut voor Medische Microbiologie en Hygiëne aldaar, voel ik me verplicht tot de verregaande beperkingen van het openbare leven die we momenteel ervaren om het verspreiden van het COVID-19-virus tegen te gaan, kritisch in vraag te stellen.
Het gaat mij er uitdrukkelijk niet om de gevaren van de virusziekte te bagatelliseren of een politieke boodschap te verspreiden. Ik vind echter dat het mijn plicht is om een wetenschappelijke bijdrage te leveren aan het correct classificeren van de huidige data informatie, de feiten die we tot nu toe kennen in perspectief te plaatsen – en ook vragen te stellen die dreigen verloren te gaan in de verhitte discussie.
De belangrijkste reden voor mijn bezorgdheid zijn de onvoorspelbare sociaal-economische gevolgen van de drastische inperkingsmaatregelen die momenteel in grote delen van Europa worden toegepast en in Duitsland al in grote mate worden toegepast. Mijn wens is kritisch te zijn – en met de nodige vooruitziende blik – de voor- en nadelen van de beperking van het openbare leven en de daaruit voortvloeiende langetermijneffecten te bespreken.
Er zijn vijf vragen die tot dusver onvoldoende zijn beantwoord, maar die essentieel zijn voor een evenwichtige analyse. Ik vraag u hierbij om een snelle verklaring en ik doe ook een beroep op de federale regering om als het ware strategieën te ontwikkelen die risicogroepen effectief beschermen zonder het openbare leven over de hele linie te beperken en de kiem te zaaien voor een nog intensere polarisatie van de samenleving dan nu al plaatsvindt.
Met vriendelijke groeten, Prof. em. Dr. med. Sucharit Bhakdi
De vijf vragen van Prof.em.Dr.med.Sucharir Bhakdi
- Statistieken – bij infectieziekten – door Robert Koch zelf verklaard – wordt traditioneel onderscheid gemaakt tussen infectie en ziekte. Een ziekte vereist klinische manifestatie. Daarom mogen alleen patiënten met symptomen zoals koorts of hoest als nieuwe gevallen in de statistieken worden opgenomen. Met andere woorden, een nieuwe infectie – zoals gemeten met de COVID-19-test – betekent niet noodzakelijk dat we te maken hebben met een pas zieke patiënt die een ziekenhuisbed nodig heeft. Momenteel wordt echter aangenomen dat vijf procent van alle geïnfecteerde mensen ernstig ziek wordt en beademd moet worden. Op basis hiervan geven prognoses aan dat het gezondheidssysteem overbelast zou kunnen worden. Mijn vraag: maken de analyses onderscheid tussen symptoomvrije geïnfecteerde en daadwerkelijke, zieke patiënten – mensen die symptomen ontwikkelen?
- Gevaarlijkheid – Een aantal corona-virussen zijn al lange tijd in circulatie onder ons – grotendeels onopgemerkt in de media. Als blijkt dat het COVID-19-virus geen significant hoger gevarenpotentieel mag krijgen dan de reeds circulerende coronavirussen, zijn alle tegenmaatregelen uiteraard overbodig. Het internationaal erkende tijdschrift “International Journal of Antimicrobial Agents” wat binnenkort verschijnt zal precies deze vraag behandelen. Voorlopige resultaten van de studie zijn vandaag al te zien en leiden tot de conclusie dat het nieuwe virus qua gevaarlijkheid NIET verschilt van traditionele coronavirussen. De auteurs drukken dit uit in de titel van hun werk “SARS-CoV-2: Fear versus Data“. Mijn vraag: wat is de huidige bezettingsgraad op de intensive care-afdelingen met patiënten met de diagnose COVID-19 in vergelijking met andere coronavirusinfecties, en in hoeverre wordt met deze gegevens rekening gehouden bij de verdere besluitvorming door de federale overheid? Bovendien: Is het bovenstaande onderzoek meegenomen in de vorige plannen? Uiteraard moet hier ook het volgende van toepassing zijn: Gediagnosticeerd betekent dat het virus ook een belangrijke rol speelt bij de toestand van de patiënt, en dat eerdere ziekten geen grote rol spelen.
- Verspreiding: Volgens een rapport van de Süddeutsche Zeitung weet zelfs het veel geciteerde Robert Koch Instituut niet precies hoeveel er wordt getest op COVID-19. Feit is echter dat met een toenemend testvolume in Duitsland onlangs een snelle toename van het aantal gevallen is waargenomen. Het vermoeden bestaat dan ook dat het virus zich al onopgemerkt heeft verspreid onder de gezonde bevolking. Dit zou twee gevolgen hebben: ten eerste zou het betekenen dat het officiële sterftecijfer – op 26 maart 2020 : 206 sterfgevallen als gevolg van ongeveer 37.300 infecties, of 0,55 procent – te hoog was vastgesteld; en ten tweede dat het niet meer mogelijk is verspreiding in de gezonde bevolking te voorkomen. Mijn vraag: Is er al een willekeurige steekproef van de gezonde algemene bevolking geweest om de werkelijke verspreiding van het virus te valideren, of is dit tijdig gepland?
- Sterfte: De angst voor een stijging van het sterftecijfer in Duitsland ( 0,55 procent) wordt momenteel bijzonder intensief besproken in de media. Veel mensen maken zich zorgen dat het zoals in Italië wordt (10 procent) en Spanje (7 procent) als er niet tijdig actie wordt ondernomen. Tegelijkertijd wordt er wereldwijd de fout gemaakt om virusgerelateerde sterfgevallen te melden zodra wordt vastgesteld dat het virus bij overlijden aanwezig was, ongeacht andere factoren. Dit is in strijd met een basisvereiste van de infectiologie: de diagnose kan alleen worden gesteld als er zeker van is dat het virus een significant aandeel heeft in de ziekte of overlijden. De werkgroep van de wetenschappelijke medische verenigingen schrijft uitdrukkelijk in haar richtlijnen: “Naast de doodsoorzaak moet een causale keten worden gespecificeerd, met de bijbehorende basisziekte op de derde plaats op de overlijdensakte. Af en toe moeten vierdelige causale ketens worden gegeven. Er is momenteel geen officiële informatie over de vraag of er, althans achteraf, meer kritische analyses van de medische dossiers zijn uitgevoerd om te bepalen hoeveel sterfgevallen er werkelijk aan het virus te wijten waren. Mijn vraag: heeft Duitsland gewoon de trend gevolgd naar algemene vermoedens van COVID-19? En: is zij van plan deze categorisering kritiekloos voort te zetten, zoals in andere landen? Hoe moet onderscheid worden gemaakt tussen echte coronagerelateerde sterfgevallen en accidentele aanwezigheid van virussen op het moment van overlijden?
- Vergelijkbaarheid: Keer op keer wordt de angstaanjagende situatie in Italië gebruikt als referentiescenario. De echte rol van het virus in dit land is echter om vele redenen volkomen onduidelijk – niet alleen omdat de punten 3 en 4 hier ook van toepassing zijn, maar ook omdat er uitzonderlijke externe factoren zijn die deze regio’s bijzonder kwetsbaar maken. Dit omvat de toegenomen luchtverontreiniging in Noord-Italië. Volgens schattingen van de WHO leidde deze situatie alleen al zonder een virus tot meer dan 8.000 extra doden per jaar in de 13 grootste steden van Italië. De situatie is sindsdien niet wezenlijk veranderd. Ten slotte is ook aangetoond dat luchtverontreiniging bij zeer jonge en oudere mensen het risico op virale longziekten zeer sterk verhoogt. Daarnaast woont 27,4 procent van de bijzonder kwetsbare bevolking in dit land, in Spanje zelfs 33,5 procent in de verontreinigde gebieden. In Duitsland is het slechts zeven procent dit ter vergelijking . Bovendien, volgens Prof. Dr. Reinhard Busse, hoofd van de afdeling Gezondheidszorg aan de TU Berlijn, is Duitsland aanzienlijk beter uitgerust dan Italië op het gebied van intensive care-afdelingen – met een factor van ongeveer 2,5. Mijn vraag: welke inspanningen worden geleverd om deze elementaire verschillen dichter bij de bevolking te brengen en mensen te laten begrijpen dat scenario’s zoals die in Italië of Spanje hier niet realistisch zijn?
Een kritisch bericht van een specialist, die de media niet halen. De reguliere media maakt mensen bang en maken uit alles een hype, zo ook met COVID-19. Het eens zo nuchtere Europa is gevangen in een web van media hypes en onwaarheden – treurig – dat daardoor de economie en Europa zoals we het kennen kapot gaat. Eerst door oorlogen – migranten – en nu een virus.
[dntplgn]
