Labib al-Nahhas
Labib al-Nahhas is de zogenaamde programmadirecteur van de Syrian Association for Citizens ’Dignity en een ‘ hooggeplaatst’ lid van de Syrische pseudo-politieke oppositie en een geziene gast bij vele conferenties in Ankara, Turkije, goed gedaan als je een carrière als terrorist achter de rug hebt en misschien wel honderden Syriërs vermoord hebt!
Het zogenaamde SACD, ze geen dat ze een volksbeweging voor burgerrechten zijn die door Syriërs is opgericht voor Syriërs. Het zet zich in om de rechten van ontheemde Syriërs te bevorderen, te beschermen en veilig te stellen. Nu komt het feit dat de terroristische groep Ahrar-as-Sham, opgericht in Daa’ra (zuid-Syrië), inderdaad voor 80% uit ‘native’ Syriërs bestaat, in het begin althans, de organisatie claimt verder dat ze verdreven waren door het Syrische leger!
Ahrar al-Sham
De islamitische beweging van de “vrije mensen” van al-Sham (Damascus) en de Levant.
Ahrar al-Sham is de grootste en meest gemilitariseerde van alle islamistische groeperingen die momenteel nog in Syrië actief zijn. Het fungeert als een schakel tussen de jihadisten van Jabhat al-Nusra en de zogenaamde in het westen genoemde seculiere rebellen (voorheen FSA = Free Syrian Army); het werkte met beiden samen tegen het leger van Bashar al-Assad en zoals zij claimen tegen Islamitische Staat. Maar volgens de meeste Syriërs, die ik ken en mee gesproken heb, hebben deze groepen zich allemaal aangesloten bij DAESH oftewel ISIS.
Ahrar al-Sham absorbeerde voortdurend kleinere islamistische groepen, ze zijn een organisatie, gebaseerd op de salafistische ideologie en handhaven met ‘ijzeren’ hand de Sharia. Zij worden door diverse landen financieel gesteund door diverse Arabische landen zoals Saoedi Arabië, Qatar en de EU landen zoals het VK, Frankrijk, Nederland en Turkije. Ahrar al-Sham is tot op de dag van vandaag de grootste terroristische groep die in Idlib, Syrië vecht.
Volgens de zogenaamde “ International Crisis Group” is Ahrar al-Sham, samen met het al-Nusra Front al in 2012 tot een terroristische groep verklaard, Nederland is en was ook lid van deze ‘crisis’ groep en wist sinds 2012 dus al dat Ahrar-as-sham een terroristische organisatie is, waar ook de genoemde Labib-al-Nahas lid van was. Volgens Amerikaanse inlichtingendiensten zijn en waren zij Al-Qaeda-leden (voorheen Moslimbroederschap) die door de Syrische regering, onder druk van het Witte huis uit Sednaya en andere gevangenissen, in Syrië zijn vrijgelaten.
Na de val van Aleppo (oost), waar zij ook meevochten, konden zij van de Syrische regering amnesty krijgen of naar Idlib worden getransporteerd, wat de meeste gedaan hebben, om zo hun salafistische ‘heldendom’ te bevestigen en als martelaar te sterven.
Geschiedenis
Officieel werd groep de opgericht onder de naam Kataeb al-Sham (de Brigades van de ‘vrije’ mensen van Sham (Damascus)) begin 2012.
Ansar al-Sham Kataeb al-Sham), opgericht in september 2012 door een veteraan uit de Sovjet-Afghaanse oorlog, bekend als Abu Omar al-Jamil, bracht een breed scala van voornamelijk Syrische strijders samen in het gouvernement van Noord-Latakia. De militaire leider van de groep was een Tsjetsjeen die bekend staat als Abu Musa al-Shishani. In 2014 ontvingen de Ansar al-Sham-strijders elk een salaris van $60 per maand. De groep rekruteerde primair lokale Syriërs, maar ook buitenlandse strijders . De meeste leden zijn beschreven als een mix van overlopers van het Syrische leger, winkeliers en boeren. De groep zou ook financiering hebben ontvangen van Saoedi-Arabië en het Westen. Tijdens het offensief in Latakia in 2014 gaf het Free Syrian Army (FSA) de groep naar verluidt $500.000 om de groep te ondersteunen, dit geld kwam van de westerse EU landen en de VS.
Ahrar-as-Sham werd dus opgericht door islamisten waarvan vele ook voormalige gevangenen waren, gedetineerd in de Sednaya gevangenis, de meeste gevangen behoorden tot de extreme tak van de Moslimbroederschap, die en niet zoals het Westen zegt, schuldig zijn aan het bloedbad van Hama in 1982. Veel van hen konden vluchten en kregen asiel in Europa, maar sommige kopstukken werden veroordeeld en naar Sednaya gestuurd. Onder druk van de regering Obama werden zij door Syrië begin 2011 vrijgelaten. De Obama regering, die regelmatig een grote lobby groep ontving in het Witte Huis, van de Moslimbroederschap adviseerde hem druk uit te oefenen op de Syrische regering en deze kopstukken van de moslimbroederschap vrij te laten uit Sednaya en hen te sponsoren, zodat zij de revolutie konden beginnen, wat ook gebeurd is in D’aara 2011.
Een bron heeft verklaard dat er binnen Ahrar al-Sham twee fracties bestonden, een nationalistische gematigde factie en een salafistische jihadistische factie die grotendeels werd beïnvloed door de aan Al Qaida verbonden Abu Khalid al-Suri die door Ayman al-Zawahiri was aangesteld om op te treden als bemiddelaar tussen Jabhat al-Nusra en ISIL, de toenmalige factie die voornamelijk bestond in Oost-Syrië, in het bijzonder in Hasakah, die bondgenoot was van ISIS en banden had met Ansar al-Islam samen met een aantal Ahrar al-Sham-leden voegden zich later bij ISIS. In december 2016 splitste een terroristische groep genaamd Jaysh al-Ahrar onder leiding van Abu Jaber Shaykh, een senior commandant in Ahrar al-Sham, zich af van de groep en sloot zich aan bij Hayat Tahrir al-Sham maar verliet later HTS als gevolg van meningsverschillen met de leiding en het aftreden van de Saoedische geestelijke Abdullah al-Muhaysini, Jaysh al-Ahrar trad uiteindelijk toe tot het National Front for Liberation naast Ahrar al-Sham in 2018. Het National Front for Liberation werkt nu samen met Turkije in Idlib, dus met dezelfde terroristen, onder een andere naam, maar met dezelfde doelstelling, Syrië uiteindelijk in een kalifaat nu in een Ottomaans kalifaat om te wandelen.
Leiders
De eerste leider van Ahrar al-Sham was Hassan Abboud ( alias Abu Abdullah al-Hamawi), een inwoner van Hama. Er is informatie dat hij tot 2011 een gevangene was in de gevangenis van Sednaya op beschuldiging van banden met salafistische jihadisten (Moslimbroederschap Hama 1982). Op 9 september 2014 werd Hassan Abboud samen met een dozijn andere Ahrar al-Sham-krijgsheren gedood toen een auto vol explosieven explodeerde in een dorp in de provincie Idlib. Het is nog niet bekend wie verantwoordelijk is voor de terreurdaad die de meeste leiders van de groep heeft weggevaagd, waarschijnlijk een concurrerende terroristische groep!
De tweede leider werd gekozen na de dood van Abboud de Shoura-raad, het overlegorgaan van Ahrar al-Sham, koos Hashem al-Sheikh, bekend als Abu Jaber, ook de voormalige gevangene van Sednaya, tot hun nieuwe leider. In tegenstelling tot de ruggengraat van de groep, was hij een inwoner van Maskanah in de provincie Aleppo, waar hij leiding gaf aan een kleine groep genaamd Kataeb Moussaab bin Omeir. In september 2015 nam Abu Jaber ontslag.
De Shoura-raad (overlegorgaan van Ahrar al-Sham ) heeft Mohannad al-Masri (Abu Yahia al-Hamawi) als derde leider van Ahrar al-Sham gekozen, hij is de leider tot de dag van vandaag. Al-Masri werd geboren in de stad Qalaat al-Maliq in de provincie Hama, hij is ingenieur van opleiding en studeerde aan de Tishreen Universiteit in Latakia. Net als veel andere krijgsheren van Ahrar al-Sham was hij een gevangene in Sednaya op beschuldiging van banden met islamisten (Moslimbroederschap Hama 1982) en werd hij kort voor de revolutie vrijgelaten.
Conclusie
Tegenwoordig opereert Ahrar al-Sham in heel Syrië, maar de groep is vooral actief in het noorden, in Idlib en soms nog Hama, meestal op het platteland.
Ahrar as-Sham werd ondanks hun ideologische verschillen gefinancierd door de Syrische Moslimbroederschap. Het onteigenen van overheidseigendommen vormt een andere bron van middelen. Dus toen Ahrar as-Sham steden in het noorden van Syrië veroverde, slaagde het erin 4-6 miljard Syrische pond te stelen.
Momenteel blijven Turkije, Qatar en Saoedi-Arabië de groep financieren, waardoor het een hoge gevechtseffectiviteit en interne discipline kan handhaven. Turkije gebruikt deze groep voor hun operatie “Spring-Shield” . Turkije is lid van de NAVO en indirect wordt deze operatie dus ook door de EU landen gefinancierd. Terroristen van deze groep zijn ook overgevlogen naar het conflictgebied Nagorno-Karabach, waar zij voor Turkije tegen Armenië vechten en indirect tegen Rusland. Armenië is lid van het CSTO. Misschien een goede reden om Turkije lid te laten blijven om zo Rusland een ‘hak’ te zetten in de hybride oorlog tegen Rusland.
[dntplgn]
One thought on “Nederlandse Regering sponsort de Ahrar-as-Sham terrorist Labib-al-Nahas en hij is niet de enige…”