Kerstmis in Qara, Syrië, Mar Yacub, Pater Daniel en meer

Image result for pater daniel" — Met de toegevoegde video’s en info krijg je weer een overvloed aan
nuttige informatie over de toestand in de wereld en in Syrië.
Oprecht wil ik de gulle weldoeners danken die ons helpen om
verschillende hulpprogramma’s over geheel Syrië verspreid, mee te
blijven steunen. Hierdoor gebeuren wonderen van goedheid. Volgende
week hoop ik daarover iets te kunnen schrijven. Helaas blijft de nood
groot, al blijft evenzeer de hoop groeien.
Iedere avond in de litanie van de completen bidden we o.a. “voor hen
die ons liefhebben en voor hen die ons haten”. In deze kerstnacht wil
ik bijzonder bidden voor al onze weldoeners en vrienden. Voor hen zal
ik dan het kerstliedje zingen uit onze Vlaamse cultuurschat: Susa Nina
(tekst van Jozef Simons +1948, muziek van Armand Preud’homme + 1986):
Sint Jozef bereidde die wondere nacht
Van ’t zuiverste strooisel een beddeke zacht,
Daarop heeft Maria met schamele vlijt,
Haar schreiende Kindje te slapen geleid.
Susa Nina, ’t Hemelse Hof in een arme stal
En engelen wieken naar ’t aardse dal
En vullen de sferen met feestgeschal:
Susa Nina voor de Koning van ’t heelal.
Een Zalig Kerstfeest
voor u en al de uwen
P. Daniel

Kerstmis, schoner dan de dagen…

Weduwen met hun breiwerk (hun inkomen Mar Yacub, met de “lieve” zuster Maria uit Portugal

Kerstmis blijft in de harten gegrift als het feest bij uitstek van de familie en van de gemeenschap. Naast de liturgische voorbereiding is er ook een soort spontane sfeer die geleidelijk opgebouwd wordt, door het opstellen van kerststallen, allerlei versieringen en oude gezangen worden boven gehaald. Hoewel vele religieuze feesten, gebruiken en waarden al lang hun glans verloren hebben in de westerse openbare opinie, lijkt het kerstfeest onverwoestbaar te zijn. Ook wij hebben het huis weer vol met kerstallen, zingen of beluisteren kerstliederen en oefenen de wondermooie byzantijnse hymnen en liturgische kerstgezangen. Door de koude en de lange stroomonderbrekingen, waardoor ook onze elektrische vuurtjes geen warmte geven, zijn verschillenden ziek, maar ze worden zo goed mogelijk verzorgd. Gelukkig krijgen we in de voormiddag enkele uren nog een flinke zon. Ondertussen gaat het gewone werk door. De wekelijkse nachtaanbidding van donderdag hebben we voor deze keer moeten overslaan. Omdat we voor de humanitaire hulp over heel Syrië willen blijven zorgen, weten we dat er vele kinderen, gezinnen, bejaarden en anderen in veel grotere nood leven dan wij en sommigen, die in handen zijn van terroristen, kunnen we (nog) niet eens helpen.

Kerstgetuigenis

Schapenstal en schapen rondom het klooster

“Toen ik 14 was en ik op het college zat, begon ik in de mis voor te lezen. Dat heb ik gedaan tot mijn 20^e jaar. De reden dat ik stopte was een boek dat ik op dat moment las over de Katharen. Ik vertelde de reden aan onze deken, hij zuchtte diep en ik voelde dat ik ergens gelijk had. Ik ging nog naar de mis tot mijn 28^e. Daarna kon ik mijzelf niet meer overtuigen om bewust ter communie te gaan. De « Heilige Kerk » was blijkbaar niet heilig. Paus Johannes Paulus II bevestigde mijn idee. Hij verontschuldigde zich tegenover de wereld. Ik kwam niet meer in een kerk, zo kwaad was ik, zo bedrogen voelde ik mij. Raar, ik voelde wel een verlies.

Dit jaar (oktober 2019), ging ik luisteren naar een lezing van Pater Daniel, in mijn geboortestreek. De lezing was zalig, duidelijk, en zijn energetische kracht zeer sterk. Ik schreef mij in voor zijn nieuwsbrief. En dezelfde week zag ik de deur van onze grote, neogotische kerk, op een avond, nog openstaan. Ik ging binnen. Het immense van het gebouw overspoelde mij. Ik stond onder het doksaal en ging in de donkere kerk door het schip naar het verlichte altaar. Het gevoel deed mij huilen.
God stond daar, ik wist het. Helemaal alleen in de slechts door enkele lampen verlichte kerk was ik daar zeker van. Ik knielde aan het altaar en voelde mij warm worden van binnen. Ik schreef later naar Pater Daniel, na die ervaring, dat ik toch nog steeds kwaad was op de Katholieke Kerk, om wat ze door hun honger naar macht allemaal hadden gedaan. Hij schreef terug en vertelde mij dat er al jaren van alles over de Kerk wordt geschreven dat niet juist is. Dat de Kerk fouten heeft gemaakt, maar dat ze geen monster is. Toen voelde ik ergens dat hij gelijk had, dat mensen ons iets wijsmaken om in de belangstelling te staan. Onze kranten staan er vol van, ook op televisie zie je heel veel verdraaid nieuws. Bijna alles, we worden over zowat alles voorgelogen, door mensen die de Kerk hebben opgegeven, de liefde kwijt zijn. Ik voelde in mijn ziel dat Pater Daniel gelijk had en het boek van professor Woods, de Bouwmeesters van Europa, dat hij mij aangeraden heeft, heb ik besteld. Ik ben verstomd. Ik geloof, ik voel God van binnen, maar kon niet meer geloven in de katholieke Kerk. Ik moet u bedanken om mij, in deze turbulente tijd, wakker te maken, Pater Daniel. Ik voel mijn verleden weer oplichten, onze Kerk, de sterke kracht die ik steeds voelde bij een misdienst. Is het mogelijk dat ik zo een grote fout gemaakt heb? Veel wordt mij stilaan duidelijk, mijn leven was na mijn twintig chaos… Ik denk nu dikwijls terug aan de warmte die ik mocht ervaren in die lege, donkere kerk, een paar dagen geleden. Dit jaar ga ik naar de middernachtmis.”

Zij vonden het Kind en zijn Moeder

De schaapsstal met Marc uit Belgie en Theofan uit Frankrijk, de vrijwilligers die ” bergen” werk verzetten.

De belangrijkste gebeurtenis uit de geschiedenis van de mensheid is de historische menswording van God in Jezus Christus in Bethlehem, ruim twee millennia geleden. Dit is hét Licht in de duisternis voor heel de mensheid. De herders uit de buurt troffen daar hun Herder aan: “Ze haasten zich er heen en vonden Maria en Jozef en het pasgeboren Kind, dat in de kribbe lag” (Lucas 2, 16). Wijzen, koningen van verschillende culturen uit het verre oosten vonden daar hun Koning: “Zij gingen het huis binnen, zagen er het Kind met zijn Moeder Maria en op hun knieën neervallend betuigden zij het hun hulde” (Mattheus 2, 11). Vanaf het begin hadden alle mensen en samenlevingen reeds een vaag aanvoelen van een God Schepper en Verlosser. Er is nooit een maatschappij geweest zonder deze diepe religieuze wortels. Mensen zochten en vereerden God vooral in de natuurkrachten. De mens besefte ook dat er iets niet in orde is met de mensheid en dat bracht hem tot allerlei verzoeningsriten. En tenslotte had hij een grote eerbied voor de oorspronkelijke drie-eenheid van de familie, bestaande uit vader, moeder en kinderen. Het is echter niet de mens die deze waarheden met zijn verstand tot helderheid heeft gebracht. In werkelijkheid is niet de mens opgestegen naar God, maar God is neergedaald naar de aarde en is Mens geworden.

De eeuw van de Verlichting, (18^e eeuw) heeft deze millennia oude wijsheid en werkelijkheid willen vervangen door een nieuw wereld- en mensbeeld, een van rationalisme en empirisme, vooruitgang en mondigheid. Hiermee is een verduistering gekomen, zoals mogelijk nooit eerder in de geschiedenis. Voorlopers waren gevierde filosofen, van Charles Montesquieu (+ 1755), over Voltaire (+ 1778) tot J.J. Rousseau (+ 1778). De Franse Revolutie, als orgelpunt, had het altaar omvergeworpen en vervangen door de aanbidding van de “godin” van de Rede. “Religie” werd “ratio”. De Franse filosoof August Comte (+ 1857), grondlegger van het positivisme, had zichzelf verheven tot hogepriester van de “Religie van de mensheid” met de nieuwe waarden van orde en vooruitgang. Charles Darwin (+ 1882), de Engelse autodidact op gebied van biologie en geologie, lanceerde de “evolutietheorie” die al vlug in de openbare opinie een God en Schepper overbodig maakte. Karl Marx (+ 1883) bracht een marxistische ideologie waardoor hij God als Schepper verving door een globaal atheïsme en de Voorzienigheid door zijn klassenstrijd. Sigmund Freud (+ 1939) werd de grondlegger van de psychoanalyse. Door zijn wetenschappelijk erg omstreden “ontdekkingen” werd zijn eigen seksuele obsessie ongehoord populair en duwde de hele christelijke seksuele moraal weg. En zo werd de westerse wereld van religieus plots beheerst door een geest van vrijmetselarij. Deze nieuwe stromingen deden hun werk, christelijk geloof en Kerk werden als vanzelfsprekend verworpen of beladen met alle ellende uit het verleden en met grote verwachting werd uitgekeken naar het gouden tijdperk van de mens. Nog steeds worden wij bedolven onder officiële verklaringen en rapporten die ons de illusie van deze menselijke gelukzaligheid willen voorhouden.

Een briljante én humoristische ontmaskering hiervan gaf de Engelse letterkundige en journalist Gilbert Keith Chesterton (1874 – 1936). Hij was aanvankelijk liberaal maar werd steeds meer door het christelijk geloof gefascineerd, totdat hij uiteindelijk in 1922 katholiek werd. In 1925 schreef hij een van zijn belangrijkste werken The Everlasting Man, vertaald in De eeuwige mens, het Spectrum, Utrecht/Brussel, 1948 (2^e druk). Het is een schitterende christelijke apologie waarbij hij vooral reageert tegen de “door onbeschaamdheid bedekte onwetendheid” (blz. 48) met “geniaal-voorbarige conclusies” (blz. 50) van de evolutietheorie en de populaire wereldgeschiedenis van H.G. Wells en anderen. Evolutie is louter theorie, die geen enkele verklaring geeft voor de oorsprong van het heelal, van het leven en van de mens. En de mens is geen evolutie maar een revolutie (blz. 27). Hij ontmaskert een “evolutionair dwangidee” (blz. 101) dat al wat groot is uit iets klein moet groeien, zoals een boom groeit uit een zaadje. Als “meester van de paradox” wijst Chesterton er op dat het graantje zelf van iets veel groters komt, nl. een boom. En hoe zou het immense verschil tussen aap en mens zomaar met een lange tijdsduur overbrugd worden? Nooit heeft een dier, “zelfs niet de meest temperamentvolle viervoeter de stof kunnen leveren voor een jongensboek met de titel ‘Dappere daden van grote geitenbokken’” (blz. 162). In geen enkele grot ter wereld is een millimeter te vinden van een kunstwerk dat door een dier zou begonnen zijn en later door andere dieren verder uitgewerkt. “De kunst is de handtekening van de mens” (blz. 36).

Chesterton erkent “de koninklijke wijsgeer Gautama, de grote heer Boeddha… verreweg de grootste en de beste van die in purper geboren intellectuelen” (blz. 153). Hij wil zijn volgelingen bevrijden van het zelfbedrog van het verlangen, maar “waarom zouden de meest belangeloze verlangens niet evengoed tot teleurstelling veroordeeld zijn als de meest zelfzuchtige?” (blz.158). En Confucius was geen godsdienststichter maar een organisator van China met een zedelijkheid die verbonden is met wellevendheid. “De hele godsdienstgeschiedenis bewijst dat het gezond verstand verloren gaat, behalve waar het christendom aanwezig is om het te redden. Buiten het christendom kan het gezond verstand niet bestaan of ten minste niet blijven bestaan omdat het denken alleen niet gezond kan blijven” (blz. 159v). En zo is een “hereniging van alle volken” in een soort “parlement van godsdiensten” voor hem slechts een club voor waanwijzen omdat de wereld “bijna gestorven is aan breedheid van opvatting en aan verbroedering van alle godsdiensten” (blz. 210).

Meesterlijk is zijn verheerlijking van de menswording van God. Hij plaatst mythen en verzinsels tegenover het overweldigende licht van de nuchtere werkelijkheid. De geleerde haalt zijn doosje met beenderen boven en kan daaruit precies afleiden wat de holbewoner zoal deed. Volgens de geleerde begon deze man in de grot ’s morgens zijn vrouw met een knots af te ranselen en ging dan op jacht. We kunnen het ons allemaal goed voorstellen: een koe met vier schoenen en twee broeken of een super-aap als vierhandig wezen, dat schilderde en beeldhouwde met zijn handen en kookte en timmerde met zijn voeten, maar als we de werkelijkheid beschouwen zien we hoe de mens al het andere voorbij schoot “met de verblindende snelheid van een bliksemstraal” (blz. 20). Gelukkig, de “missing link” belet dat de fantasie van de geleerde helemaal op hol slaat. Hiertegenover plaatst Chesterton de historische werkelijkheid van een “God in de grot”. Het kerstfeest is geen “brahmaanse vredesconferentie” of een “Scandinavisch winterfeest” (blz. 213). Het middernachtelijk klokkengelui heeft iets van zware kanonnen, van feestvreugde in een loopgraaf. De hoogste dingen kunnen slechts werken uit de diepte. De grote wijsgeren zaten nog hoog op hun troon toen Christus geboren werd in de grot en het christendom in de catacomben. Het “aanbiddend gebaar was altijd groots en schoon. De mens voelde zich niet slechts vrijer als hij bukte: hij voelde zich zelfs groter als hij boog… Als een mens niet bidden kan, is hij gekneveld… als hij niet knielen kan, draagt hij voetboeien” (blz. 131).

Volgens de laatste statistieken zou ’n half miljoen Belgen nog naar een kerstviering gaan. Mogen er steeds meer wakker worden en deze wereld van valse waarden, leugens en wapengekletter afschudden om te knielen voor de kribbe en daar het Kind Jezus en zijn Moeder te vinden, die hen zullen leiden naar het ware geluk.

En dit nog

Ons vorig bericht weer heerlijk en degelijk geïllustreerd met 9 video’s en uitleg: 1. Duidelijk en juist standpunt van Hezbollah die gans Libanon op gezonde wijze wil vertegenwoordigd zien in de regering, 2. en 3. Libanese christen zangeres Julia Boutros Ahibaii, 4. tragiek van Sinterklaas in M.O., 5. Beelden van de laatste kerstviering in onze gemeenschap voordat de gruwel van de oorlog over ons heen kwam, 6. christenvervolging, 7. Libanese zangeres, Carla Chamoun, 8. Moedig verzet van Polen tegen opgedrongen morele perversie vanwege EU 9. de mooie nieuwe kerk van O.L.Vrouw van de Rozenkrans van pastoor Dwight Longeneckere: http://www.golfbrekers.be/een-verslag-uit-syrie-zonder-poco-bril-145/
Twee rijke verzamelingen van 16 video’s en 24 video’s en veel informatie over de toestand in Syrië en de kerstsfeer in Damascus en Lattakia, Aleppo, Tartous, Krak des Chevaliers en zelfs Raqqa, uitgebreide toeristische bezoeken, de erkenning van de beroemde “Roos van Damascus” (waar wij ook heerlijke thee van maken), hervatting van landbouwprojecten…: http://www.golfbrekers.be/quo-vadis-syria-64/; http://www.golfbrekers.be/quo-vadis-syria-65/
Sonja van den Ende onthult hoe de Nederlandse regering wetens en willens de terroristen steunde in hun smerige oorlog tegen het Syrische volk, als slaafje, om de VS en Israël te plezieren: https://freesuriyah.eu/?p=3702

D. Trump wil normale betrekkingen met Rusland en dat belemmert het plan van de “permanente oorlogen” van de Deep State. Het afzetten van Trump is niet de wil van het volk, maar van deze corrupte elite die het volk, de waarheid en rechtvaardigheid wil opofferen voor eigen gewin en macht: www.paulcraigroberts.org/2019/11/08/only-donald-trump-can-save-american-democracy-and-only-with-our-support
De “Rechten van de mens” is het nieuwe voorwendsel van de westerse mogendheden om willekeurig oorlogen te voeren voor eigen belang: https://www.mondialisation.ca/a-chacun-ses-droits-de-lhomme/5639804