Journalist: Meneer de president, hartelijk dank dat u ons deze kans hebt gegeven en ons een interview wil geven . We zijn hier in Syrië op de vijfde verjaardag van de start van Russische militaire operaties op het grondgebied van uw land, de operatie die erop gericht was Syrië te bevrijden van terrorisme. Daarom willen we spreken en de resultaten van deze vijf jaar samenvatten.
President Assad: Graag gedaan welkom in Syrië. Het is mij een genoegen u vandaag te ontmoeten en dit interview te geven aan uw TV zender.
Vraag 1: Meneer de President, als we terugkijken op de gebeurtenissen die vijf jaar geleden hebben plaatsgevonden, hoe beschrijft u dan de situatie die in 2015 in Syrië bestond? Hoopte u toen hulp van buitenaf te krijgen?
President Assad: Om het destijds samen te vatten, kan ik zeggen dat het erg gevaarlijk was. De terroristen rukten op in verschillende regio’s van Syrië en bezetten steden, met directe steun van de Verenigde Staten, Frankrijk, het VK, Qatar en Saoedi-Arabië; naast de indirecte steun van andere westerse landen.
Deze gevaarlijke situatie in Syrië was het onderwerp van discussies tussen ons en de Russische militaire en politieke leiders, vooral na 2014, toen ISIS begon te opereren en grote gebieden in Syrië bezetten. We hoopten natuurlijk om een aantal redenen hulp te krijgen. Ten eerste is de politieke positie van Syrië belangrijk en als gevolg zal elke verstoring in deze regio zich over het hele Midden-Oosten verspreiden en ook andere regio’s treffen. De strijd om Syrië dateert uit de prehistorie vanwege het belang ervan, dit is niets nieuws. De andere reden is dat het terrorisme waartegen Syrië vecht, hetzelfde terrorisme is dat de kinderen van de Beslan-school (Rusland) in 2004 heeft ontvoerd en hetzelfde terrorisme dat het theater in Moskou aanviel en onschuldige mensen doodde. Dit is een wereldwijd terrorisme fenomeen en daarom is het in het belang van Rusland om eerst dit terrorisme in Syrië aan te pakken en ten tweede om stabiliteit te behouden die de belangen van andere landen zou kunnen schaden, waaronder die van Rusland.
Vraag 2: Als we de situatie van vijf jaar geleden vergelijken met de situatie nu, hoe beoordeelt u dan wat Rusland doet, de rol van het Ministerie van Defensie en wat de Russische troepen doen, die hier de afgelopen vijf jaar actief zijn? Zij zijn al jaren aan de frontlinie, in de oorlog tegen het terrorisme?
President Assad: Er is geen twijfel dat het Russische leger technisch zeer geavanceerd is, dit is bewezen en is duidelijk geworden tijdens deze oorlog. Het is ook zeer professioneel, in termen van het nauwkeurig identificeren van haar doelen en haar vastberadenheid om deze te bereiken. Met betrekking tot het Russische militaire personeel waarmee we op alle niveaus te maken hebben gehad, van officieren tot soldaten, hebben ze onophoudelijk gewerkt; Als de gevechten bijvoorbeeld hevig waren, begonnen de Russische piloten hun luchtaanvallen om drie uur ’s ochtends, vóór zonsopgang en soms gingen ze door tot laat in de nacht. Ze hadden geen tijd om te rusten. Het Russische leger heeft natuurlijk offers gebracht, een aantal van zijn helden zijn op Syrisch grondgebied gevallen.
Het Russische ministerie van Defensie – de paraplu waaronder dit leger opereert – heeft in zijn militaire en politieke hoedanigheid een grote mate van geloofwaardigheid getoond. Het zou moeilijk geweest zijn om deze gezamenlijke militaire operaties tussen onze twee legers uit te voeren, ware het niet vanwege de geloofwaardigheid van het Russische ministerie van Defensie, wat duidelijk werd gemaakt door hun transparantie, duidelijkheid en integriteit in alles wat we tijdens de afgelopen vijf jaar hebben doorgemaakt. Dit zijn de indrukken van veel Syrische militairen in hun relaties met hun Russische tegenhangers. Ik zou nog een laatste punt willen toevoegen: het Russische volk is altijd trots geweest op hun leger, maar na al deze veldslagen hebben ze het volste recht om nog trotser te zijn op deze geweldige prestatie!
Vraag 3: Hartelijk dank voor deze lovende woorden. Laten we teruggaan naar de samenwerking tussen het Russische en het Syrische leger. Sinds we hierover hebben gesproken, is het Syrische leger de afgelopen vijf jaar ook veel veranderd? Wat zijn de expertisegebieden die de Syrische experts, het Syrische leger, hebben verworven door hun interactie met het Russische leger en het Russische ministerie van Defensie?
President Assad: Er is geen twijfel dat het Russische leger over een breed scala aan expertise beschikt. Dit dateert uit de Grote Patriottische Oorlog (WWII), waarin het naast de expertise die het tijdens de Tsjetsjeense Oorlog had opgedaan ook militaire expertise verwierf in een conventionele oorlog. Dit was een onconventionele oorlog en vergelijkbaar met de oorlog die we vandaag voeren, in die zin dat hij werd gesteund door buitenlandse mogendheden om Rusland te verzwakken en misschien zelfs met het doel het te verdelen. Het betrof terroristische groeperingen die in verschillende vormen als slaapcellen verschenen; alles in de Tsjetsjeense oorlog was onconventioneel
We hebben ook veel ervaring, zij het anders. Onze ervaring met terrorismebestrijding dateert uit de tweede helft van de jaren zeventig en duurde tot begin jaren tachtig; het was ook een strijd tegen extremistische terroristische groeperingen. De oorlog die we momenteel voeren is echter vergelijkbaar met de Tsjetsjeense oorlog, omdat deze onconventioneel is en wordt gesteund door buitenlandse mogendheden; ze zijn minder dan een leger maar meer dan slaapcellen.
Daarom was het samenvoegen van de Russische en Syrische expertise in het omgaan met terrorisme ongetwijfeld erg belangrijk, vooral omdat de terroristen in deze tijd (afgelopen vijf jaar) hun technieken hebben ontwikkeld op manieren die buiten onze expertise liggen. Dit betekent dat er voor beide legers lessen zijn geweest om te leren in het omgaan met terrorisme. Het is goed om te zeggen dat het militair gezien een zeer rijke ervaring was; en aangezien het terrorisme niet is opgehouden, zijn er altijd nieuwe lessen te leren, vooral omdat geen strijd hetzelfde is. Het lijdt geen twijfel dat het samenbrengen van de enorme ervaring en expertise van zowel het Syrische als het Russische leger zeer nuttig is gebleken, vooral voor ons in Syrië.
Vraag 4: U weet dat er uiteindelijk in veel opzichten overeenkomsten zijn tussen onze twee landen. Syrië heeft eeuwenlang op het kruispunt gestaan van de belangen van verschillende landen, of laten we zeggen verschillende machten. Ook Rusland heeft door de geschiedenis heen vele oorlogen gevoerd. Maar we zijn nog nooit een oorlog begonnen. De vijand is altijd naar ons toe gekomen. Aangezien u dit onderwerp hebt aangeroerd, viert ons land dit jaar de 75e verjaardag van de overwinning in de Grote Patriottische Oorlog. In die oorlog, die een vreselijke impact had op het Russische volk, was het keerpunt de strijd om Stalingrad, waarna het offensief westwaarts begon. We waren in staat om de fascisten uit ons land te verdrijven (excuseer me voor de uitdrukking). Kunnen we dat vergelijken met wat er met het Syrische volk is gebeurd, dan bedoel ik de strijd om Aleppo, die vaak wordt omschreven als het Syrische Stalingrad. Wat is de impact van de bevrijding van Aleppo op het proces om Syrië van terrorisme te bevrijden?
President Assad: u vraagt naar een zeer belangrijk moment in de Syrische oorlog – de strijd om Aleppo. De vergelijking die u maakt, is bekend bij Syriërs, omdat Aleppo meer dan twee jaar belegerd werd. Gedurende het grootste deel van die tijd was het een complete belegering en als het dus mogelijk was om voedsel of basisbenodigdheden te leveren, gebeurde dat met een hoog risico door een gangenstelsel die voortdurend onder terroristisch vuur lagen en zonder zekerheid van aankomst van de levering. Er was geen elektriciteit, geen water, geen basisvoorzieningen; niettemin waren de mensen van Aleppo standvastig gedurende de hele strijd.
Dus ik geloof dat het belang van de vergelijking, op de eerste plaats ligt in deze belegering was de standvastigheid van de mensen. Toen u naar Stalingrad verwees, benadrukte u de standvastigheid van de mensen voordat u de militaire overwinning noemde; met andere woorden, zonder de standvastigheid van de bevolking van Stalingrad zou het Russische leger geen groot offensief hebben kunnen lanceren. Hetzelfde geldt ook voor Syrië; zonder de standvastigheid van de bevolking van Aleppo zou het Syrische leger zich niet hebben kunnen voorbereiden op zo’n grote strijd.
Ook is er een verdere vergelijking met Stalingrad waar het Rode leger tot het einde van de Tweede Wereldoorlog naar het westen bleef trekken. Ook in Aleppo trok het leger naar het westen om het proces van bevrijding richting Idlib voort te zetten, moesten we ook verder naar het westen trekken.
Aleppo en Damascus zijn de twee grootste Syrische steden, Aleppo heeft een politiek, economisch en militair belang. Er is geen twijfel dat in termen van strategische resultaten de slag om Aleppo erg belangrijk was, ongeacht het oppervlak of het aantal soldaten. De uitkomst was doorslaggevend en veranderde de loop van de oorlog in Syrië, daarom geloof ik dat de situatie na de slag om Aleppo militair en politiek heel anders was dan vóór de slag. De vergelijking die u heeft gemaakt klopt dus, uiteraard rekening houdend met het verschil in oppervlakte tussen de twee landen!
Vraag 5: Deze strijd was erg belangrijk voor Syrië en leidde ook tot enorme verliezen. Het speelde dus een essentiële rol bij het veranderen van de gang van zaken. Meneer de President, op basis van de overeenkomst die tussen Rusland en Syrië werd ondertekend, zijn er vandaag twee Russische militaire bases, Hmeimim en Tartous. Wat is volgens u de rol die deze twee bases zullen spelen bij het bieden van veiligheid in Syrië vandaag? En wat is de rol die ze in de toekomst zullen gaan spelen?
President Assad: De Russische militaire rol in Syrië – met name de rol van de militaire bases – kan vanuit twee perspectieven worden bekeken; de eerste is het bestrijden van terrorisme, dat we internationaal terrorisme noemen. Dit zal een keer eindigen of het zal in ieder geval worden verzwakt als resultaat van de voortdurende strijd om het te verslaan; dus, wat komt er na dit terrorisme? Het andere perspectief houdt verband met de rol van Rusland in de wereld. Tegenwoordig leven we in een internationale jungle; we leven niet onder internationaal recht. De reden waarom we in deze jungle leven, is dat er een kwart eeuw geen internationaal evenwicht is geweest. Internationaal evenwicht vereist een Russische rol: politiek – in internationale organisaties en militair – via militaire bases.
Hoe profiteren we van deze situatie? Syrië, als klein land en zoals vele kleine landen en mogelijk zelfs de meeste landen in de hele wereld, zullen allemaal profiteren van dit internationale evenwicht. In die zin zal Syrië indirect profiteren van dit nieuwe evenwicht.
Daarom moeten we geen bekrompen kijk hebben op de Russische aanwezigheid om alleen terrorisme te bestrijden, omdat het tijdsbestek van de basis, of de overeenkomst, 45 jaar is. Terrorisme zal 45 jaar niet blijven bestaan, dus wat komt er na terrorisme? Er is een belangrijke Russische rol nodig voor het internationale evenwicht, waarin militaire aanwezigheid in verschillende delen van de wereld een essentiële rol spelen. Als het Westen het gebruik van militair geweld om problemen over de hele wereld te creëren, opgeeft, heeft Rusland deze bases natuurlijk niet nodig, maar voorlopig hebben Rusland en de wereld het evenwicht nodig!
Vraag 6: Meneer de president, laten we het hebben over degenen die voortdurend het internationaal recht schenden en negeren, u weet over wie ik het heb. U bent de gekozen president van de Syrische Arabische Republiek. U leidde de oorlog tegen terrorisme. De wet staat aan uw kant, en de mensen staan achter u; niettemin horen we constant westerse leiders slechte uitspraken doen, zoals: “Assad moet vertrekken.” We herinneren ons nog heel goed hoe Barack Obama hierover sprak. Helaas wordt hetzelfde nu herhaald door Donald Trump. Onlangs verscheen in de Verenigde Staten een boek, Fear: Trump in the White House, van de beroemde Amerikaanse journalist Bob Woodward, waarin hij stelt dat Trump in 2017, na de raketaanval op Syrië, u wilde vermoorden, en ik citeer : “Laten we hem vermoorden! Laten we naar binnen gaan. Laten we ze allemaal doden. ” Hoe reageer je daarop? Wat heeft u gedaan? Waarom demoniseren ze u?
President Assad: Allereerst wat betreft de westerse leiders die altijd vragen om de verwijdering van de president: de Verenigde Staten zijn gewend om presidenten te hebben – laten we zeggen, als Amerikaanse agenten (deep-state), in de zin dat ze ze benoemen – en daarom zeggen deze agenten (deep-state) tegen de president nu ben je president (VS). En als je rol als president ten einde loopt, dan moet je gaan. Dat zijn ze gewend in de VS. Ik ben niet zo een president, en daarom zijn alle uitspraken die ze doen helemaal niet van toepassing op ons. Dit is een interne VS aangelegenheid en ons interesseert dit niet. Dit is een Amerikaans discours dat tot de Amerikanen zelf is gericht.
Vraag 7: Bent u niet geïrriteerd door de minachting van het Westen voor haar relatie met u, die soms, om het maar zacht uit te drukken erg onbeleefd kan zijn?
President Assad: Nee, nee, want het is minder belangrijk dan iemands bezorgdheid erover te rechtvaardigen en ik zal u vertellen waarom. Als we kijken naar de recente uitspraken van Trump die in het door u genoemde boek worden aangehaald, zijn ze niet verrassend noch nieuw. Het Amerikaanse beleid sinds de Koude Oorlog en zelfs sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog tot op de dag van vandaag, is een politiek van hegemonie, van staatsgrepen, moordaanslagen en oorlogen. Dit is dus normaal, Trump heeft niets nieuws gezegd.
Integendeel, we moeten erkennen dat Trump een belangrijke verdienste heeft, namelijk het blootleggen van het Amerikaanse regime. Voor ons was het al aan het licht gekomen en al jaren duidelijk, maar het verschool zich achter een paar mooie maskers – zoals democratie, mensenrechten en andere soortgelijke dingen. Trump is wel eerlijk. Hij zegt: “dit is wat we doen.” Dus zelfs als Trump het niet zegt, moeten we weten dat het deel uitmaakt van hun beleid en deel uitmaakt van hun denken. De Verenigde Staten aanvaarden geen partners in de wereld geen onafhankelijke soevereine staten, ook niet in het Westen. Het Westen is een satelliet van de Verenigde Staten, niet zijn partner. Ze zijn niet onafhankelijk. De Amerikanen aanvaarden geen onafhankelijk individu of een onafhankelijke staat. Ze accepteren Rusland, dat een supermacht is, niet eens als onafhankelijk. Ze accepteren je zelfs niet in de geschiedenis; ze ontkennen zelfs uw rol bij het elimineren van het nazisme, alsof Rusland daar geen rol in had.
Dus als ze Rusland in het verleden niet hebben geaccepteerd, waarom zouden ze het dan in het heden accepteren? Als ze de grote Russische staat niet als onafhankelijk hebben geaccepteerd, zouden ze dan Syrië, een veel kleiner land, als een onafhankelijke staat accepteren? Dit is het probleem met de Amerikanen: ze accepteren geen enkele persoon die handelt in het beste belang van zijn of haar land, geen enkele persoon die zichzelf respecteert of een onafhankelijke nationale beslissing handhaaft.
Vraag 8: Er is nog en andere overeenkomst tussen onze twee landen. Namelijk het proces van het verlenen van amnestie aan leden van de gewapende groepen. Hoe verloopt het proces van verzoening tussen de tegenstanders? Afgelopen juli werden er parlementsverkiezingen in uw land gehouden waarin de regerende coalitie won. We feliciteren u daarmee, maar het is duidelijk dat het probleem van de oppositie er nog steeds is.
Ik herinner me nog dat toen de besprekingen in Genève werden gevoerd, vertegenwoordigers van de regering en de oppositie door verschillende deuren de vergaderzalen werden binnengeleid, zodat ze niet onderling begonnen te vechten. Hoe verloopt dit proces nu? Wat is er nieuw aan de constitutionele commissie? Wat is de rol van de internationale mediators in dit proces? De rol van de Verenigde Naties? Wat is de rol van Rusland? En wie vertrouwt u persoonlijk in dit proces?
President Assad: Wat betreft de onderhandelingen, Rusland en Iran spelen een belangrijke rol bij het ondersteunen van deze onderhandelingen en het vooruit helpen om iets te bereiken, zij het gedeeltelijk, omdat de onderhandelingen lang zullen duren. Maar laten we eerlijk zijn. Wanneer we het hebben over een andere partij die we “de oppositie” noemen – en u heeft ook oppositie in Rusland – is een voorwaarde voor de oppositie dat ze patriottisch moet zijn en dat ze vanuit het Russische volk moet komen (autochtone Russen) en tenminste een deel van hen moet u vertegenwoordigen. Als u als Russisch staatsburger zou weten dat deze oppositie, of deze persoon, connecties heeft met buitenlandse inlichtingendiensten, noemt u ze geen oppositie, omdat oppositie verband houdt met patriottisme.
Met betrekking tot wat er tijdens de onderhandelingen gebeurt, is er een partij die wordt gesteund door de Syrische regering omdat zij haar standpunten vertegenwoordigt. Er is echter een andere partij die door Turkije is gekozen en haar vertegenwoordigd, dit is geen Syrische oppositiepartij. Turkije en de landen erachter, zoals de Verenigde Staten en andere westerse landen (VK, Frankrijk EU), hebben er geen belang bij om echte resultaten te boeken in de beraadslagingen van de commissie. Ze proberen de Syrische staat te verzwakken en te ontmantelen; dit is precies wat er is gebeurd in andere regio’s waar de Verenigde Staten zich inmengen en een grondwet opleggen die leidt tot onrust en chaos in plaats van stabiliteit.
Dit is iets wat we nooit zullen accepteren en we zullen niet onderhandelen over zaken die de stabiliteit van Syrië ondermijnen. Dat is de reden waarom, als we echt willen dat de onderhandelingen resultaten opleveren, al die individuen zich moeten laten leiden door het Syrische volk, in al hun verschillende geloven en politieke voorkeuren. Ik denk dat de komende onderhandelingsrondes dit duidelijker zullen laten zien. Als de dialoog Syrisch-Syrisch is, zal het slagen. Maar zolang er buitenlandse inmenging is, kunnen de onderhandelingen niet slagen.
Vraag 9: Als u het niet erg vindt, wil ik u een aantal persoonlijke vragen stellen die op de een of andere manier met het verleden te maken hebben. Kunt u ons alstublieft vertellen of u tijdens al deze vreselijke gebeurtenissen die u en uw land tijdens de oorlog hebben meegemaakt, heeft gedacht dat u tussen leven en dood hangt?
President Assad: Als u bijvoorbeeld vóór 2018 naar Damascus was gekomen, zouden we hier met granaten om ons heen hebben gezeten. De dood was overal, voor elke burger, iedereen die op straat liep of in een bus, in de auto, naar het werk ging of waar dan ook heen ging. Ze konden worden geraakt door granaten die de dood of letsel hadden kunnen veroorzaken. Dat was tijdens de oorlog de situatie. Maar ik denk dat mensen van nature in staat zijn om zich aan deze situatie aan te passen, in elk land of waar ook ter wereld. Daarom ging het leven in Damascus gewoon door en ik ging persoonlijk elke dag naar mijn werk en stopte nooit, zelfs niet onder de beschietingen. Er was geen andere keuze. Men kan zich niet verbergen; anders hadden de terroristen hun doelstellingen bereikt. Onze kracht is dat het leven doorging. Daarom denk ik dat je met het verstrijken van de tijd er niet meer aan denkt. Misschien wordt het een onderdeel van je onderbewustzijn, maar geen onderdeel van je dagelijkse denken; het wordt iets waaraan je gewend raakt.
Vraag 10: Kijkend naar uw leven vandaag, als president van een staat die de strijd tegen het terrorisme leidt, is dat het leven waarvan u op een bepaald moment in de tijd droomde toen u een ander soort leven leidde?
President Assad: Dit terrorisme dat we vandaag meemaken, is al begonnen in de jaren vijftig van de vorige eeuw. In elke fase ontwikkelde het zijn technieken. In de jaren vijftig creëerde het chaos, maar het was niet bewapend, in de jaren zestig begon het gewapend te worden. In de jaren zeventig en tachtig werd het georganiseerd en vandaag heeft hetzelfde terrorisme zijn tactieken ontwikkeld en politieke steun gekregen, met steun van westerse landen en westerse banken.
Ons lot met terrorisme bestond al voordat ik, en de meeste Syriërs, werden geboren en daarom moet het altijd in onze gedachten blijven. Zelfs als we dit terrorisme verslaan, moeten we altijd denken dat het terug kan komen. Om de simpele reden dat het in de eerste plaats niet om individuen gaat, maar wel om ideologie; zolang het westen refereert aan zijn koloniale verleden en blijft denken aan hegemonie, is het onvermijdelijk dat het dit terrorisme in andere vormen weer tot leven zal blijven brengen. We moeten realistisch denken dat zelfs als het zou worden geëlimineerd, het later in verschillende vormen kan verschijnen. Daarom is de strijd voor ons eerder tegen de terroristische ideologie dan een strijd tegen terroristen als individuen; wanneer deze ideologie wordt geëlimineerd, zullen het westen en de vijanden van Syrië niet langer de middelen hebben om het weer tot leven te wekken.
Journalist: Denkt U dat?
President Assad: ik denk van wel, want het Westen zal in de nabije toekomst niet veranderen. En ook omdat de intellectuele oorlog moeilijker is dan een militaire oorlog het langer duurt om te rehabiliteren en nieuwe generaties uit te rusten met de juiste manier van denken: met niet-extremistisch denken, niet-fanatiek denken, met ruimdenkendheid. Net zoals deze terroristische ideologie sinds de jaren zestig is ontwikkeld; het duurde 50 jaar om het stadium te bereiken waarin we ons nu bevinden. Het verschijnt en verspreidt zich niet van de ene op de andere dag over de hele wereld. Er zijn honderden miljarden uitgegeven om het te vestigen en het Westen steunt het sinds de dagen van de Britse overheersing (British Empire), zelfs vóór de Amerikaanse aanwezigheid. Zij steunen religieus extremisme sinds het begin van de 20e eeuw; dus vechten heeft tijd nodig.
Journalist: We hopen op het beste, en dat we met de hulp van God en met een open geest samen zullen winnen. Meneer de President, bedankt voor uw ontmoeting en voor de tijd die u heeft genomen om onze vragen te beantwoorden. Sta ons toe u en uw gezin een goede gezondheid en welzijn te wensen, en Syrië vrede en voorspoed te wensen. Dank U!
President Assad: Dank u en ik zou van deze gelegenheid gebruik willen maken om via uw programma mijn groeten te sturen aan de families van de Russische soldaten in Syrië. Zoals ik in het begin al zei, is het Russische volk trots op wat hun leger in Syrië heeft bereikt, maar deze families hebben zeker het recht om nog trotser te zijn dan welke andere burger dan ook, op de geweldige prestaties van hun zonen en dochters in Syrië; ze hebben niet alleen het Syrische volk beschermd, maar ook hun eigen families en hun Russische landgenoten.
Nogmaals, je bent welkom in Syrië en bedankt.
Journalist: Hartelijk dank voor deze vriendelijke woorden.
Verschenen in het Arabisch en Engels op SANA.
[dntplgn]
