De strijd voor een onafhankelijk en vrij Macedonië

Introductie

Macedonië is een kleine republiek, een land in Zuidoost-Europa. Het werd onafhankelijk in 1991, na de val van de voormalige republiek Joegoslavië. De hoofdstad is een unieke stad, waar Oost en West elkaar ontmoeten. Skopje heeft ongeveer 595.000 inwoners. De grenzen zijn: Kosovo in het noordwesten, Servië in het noorden, Bulgarije in het oosten, Griekenland in het zuiden en Albanië in het westen. De bevolking wordt geschat op ongeveer 2,6 miljoen. De meerderheid van de bevolking bestaat uit etnische Macedoniërs, die een Slavisch volk zijn, verwant aan Bulgaren. De minderheid zijn Albanezen, Turken, Serviërs en Roma. Albanezen vormen de grootste minderheid. Ze beweren ongeveer 25% van de bevolking uit te maken, maar dit wordt betwist door de etnische Macedoniërs. Dit jaar wordt voor het eerst in twintig jaar een volkstelling gehouden.

De nasleep van de oorlog in Joegoslavië

De zogenaamde Socialistische Republiek Macedonië heeft vóór 1991 nooit deelgenomen aan of de kant van iemand gekozen in de Joegoslavische conflicten. Sommige soldaten die stierven, waren dienstplichtigen in het Joegoslavische Socialistische Volksleger en kwamen voornamelijk om in Kroatië. Net als de meeste andere deelstaten werd Macedonië onafhankelijk. Er ontstond echter een nieuw conflict, dat nog steeds op de loer ligt, het conflict met etnische Albanezen. Dit is niet zozeer met de Albanezen die in Albanië wonen, maar de minderheid van Albanezen in Macedonië en Kosovo.

Terwijl de andere voormalige Joegoslavische staten al snel toetraden tot de Europese Unie (EU) en de NAVO, deed Macedonië dat niet. Onlangs, tijdens de COVID-19-crisis, maart 2020, toen er een lockdown was, werd Macedonië in het geheim ensnel onderdeel van de NAVO gemaakt. Het jaar daarvoor was er veel onrust in het land, met veel demonstraties tegen de naamswijziging. Anti-NAVO- en antiglobalistische activisten gingen de straten van Macedonië op en eisten dat het zou stoppen. Helaas kwamen de zittende president Zaev en zijn regering tot nu toe met de NAVO, de EU en Griekenland overeen om tegen de wil van de meerderheid van het Macedonische volk de naamswijziging door te voeren. Ik sprak met een lid van een oppositiepartij genaamd Rodina Macedonië, die bevestigde dat er veel onrust en oppositie was (er volgt een apart artikel).

Een ander probleem treft het land, de radicalisering van enkele Albanese moslims die nog steeds worden beïnvloed door de oorlog in Kosovo, waar de radicale UCK vanaf 24 maart 1999 luchtsteun kreeg van de NAVO en grondsteun van het Albanese leger. In het Westen worden ze beschouwd als ‘vrijheidsstrijders’. Een overeenkomst is te zien met de zogenaamde ‘Witte Helmen’ uit Syrië. Ook zijn er, net als in Syrië, aantijgingen van orgaanhandel via het beruchte ‘gele huis’ in Kosovo (er volgt nog een artikel over dit onderwerp).

Een deel van de Albanezen in Macedonië is geradicaliseerd. Ze werden sinds 1999 beïnvloed door westerse landen (NAVO) die hen als partners-in-crime beschouwden door Joegoslavië te vernietigen en op te delen. De Serviërs waren volgens hen de vijand en ‘slechte’ mensen. Opnieuw zijn er overeenkomsten met wat er in Syrië en ook in Irak is gebeurd. Het gevaar waarmee de etnische Macedoniërs vandaag worden geconfronteerd, is dat verschillende ex-leden van het UCK hoge parlementsleden en zelfs ministers zijn. Hun ‘geheime’ ambities zijn een ‘Groot-Albanië’ gebaseerd op de principes van de islam. Ook worden sommige Albanezen beïnvloed door de Wahhabi-indoctrinatie zoals in Syrië en Irak, waar DAESH (ISIS) de macht greep, zoals we inmiddels allemaal weten met de hulp van de VS (ISIS werd opgericht in Camp Bucca – Irak met de hulp van senator John McCain + en heeft Abu Bakr al-Baghdadi gemaakt als een nieuwe Osama Bin Laden). Een opmerkelijk feit is ook dat Qatar zeer goede relaties heeft met veel hooggeplaatste regeringsleden en een groot ambassade in Macedonië heeft. Qatar was, samen met Saoedi-Arabië, de belangrijkste sponsors van de Syrische oorlog en Saoedi-Arabië is vooral berucht om voor hun iedologie: het Koninkrijk van de Wahabi, dat zelfs zijn eigen prominente journalisten zoals Jamal Khashoggi vermoordt. Om dit alles in overweging te nemen, zijn etnische Macedoniërs bang voor een nieuwe oorlog, die geen ongegronde angst is, maar gebaseerd op feiten en dus een duidelijke mogelijkheid.

Als je door het Turkse (bazaar) of Albanese deel van Skopje loopt, zie je dat de meerderheid de Bektashiyyah islam volgt. De Turkse Bektaşi-orde van soefi-mystici werd opgericht door Ḥājjī Bektāsh Walī van Khorāsān. Het kreeg in de 16e eeuw een definitieve vorm in Anatolië (Turkije) en verspreidde zich via de Ottomanen naar de Balkan, met name in Albanië en delen van Macedonië. De Bektaşi zijn verwant aan de Alevieten in Turkije en de Alawieten in Syrië, een ‘menselijke’ en ‘spirituele’ vorm van de islam gecombineerd met het christendom. Maar je kunt ook enkele radicale elementen van Wahabi-indoctrinatie vinden in het Albanese deel, zoals blijkt uit de kledingvoorschriften van de mensen. Ze vormen een reële bedreiging voor vrijheid en welvaart, zoals we weten uit de resultaten in Syrië. Helaas hebben westerse landen dit soort wahabisme altijd gesponsord vanwege de geopolitieke relaties met Saoedi-Arabië (KSA), Qatar en Israël, die een goede relatie hebben met de KSA. Ze willen de As van Verzet, bestaande uit Iran-Syrië-Hezbollah en Kai’tab Hezbollah (Irak), doorbreken. Ook de Moslimbroederschap moet worden genoemd, die later samen met Al-Queda en DAESH ontstond om de Europese politiek te versterken.

Conclusie

Etnische Maedoniërs hebben alle argumenten en feiten om bang te zijn voor een dreigende oorlog in Macedonië en de aspiraties van een ‘Groot-Albanië’, wat het doel is van een aantal hooggeplaatste Albanees-Macedonische regeringsleden. Ze zijn de geopolitieke ‘speeltuin’ van het Westen. Het wordt tijd dat Rusland een standpunt inneemt op de Balkan. De Balkan kan het keerpunt zijn voor de West-Atlantische alliantie. In de Balkan vind je de echte ‘strijders’-mentaliteit, vergelijkbaar met de Syriërs.

Zoals Andrew Korybko schreef in zijn laatste artikel over Macedonië:

“Patriottische Macedonische activisten zouden daarom moeten overwegen om via hun website contact op te nemen met de Russische ambassade en het Kremlin om hun bezorgdheid kenbaar te maken. Ze moeten proberen om een ​​officiële verklaring van Moskou af te dwingen over hoe de mogelijke “federalisering” van hun land of de geleidelijke interne verdeling van Macedonië van de afgelopen jaren zouden kunnen institutionaliseren. De meest gepassioneerde onder hen zou ook een guerrillacampagne op de sociale media moeten lanceren door hierover in het Russisch te reageren onder mediaberichten van de belangrijkste nieuws sites van Moskou“.

Verschenen in het Engels: The Struggle For An Independent And Free Macedonia (oneworld.press)

[dntplgn] 

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save