2014 de moord
Op het plein, bij het vakbondshuis, in Odessa werden tenminste 48 burgers levend verbrand, toen zij de fascisten probeerden te stoppen, die aangestuurd door de vorige regering van Poroshenko het vakbondshuis binnengingen. Zij probeerden, in navolging van de zogeheten Maidan (plein)- Kiev coup d’etat een revolutie uit te roepen en het gebouw te bezetten. Toen dit niet lukte gooiden ze benzine naar binnen en staken het aan, zij wisten dat er nog mensen in het gebouw aanwezig waren, die zijn toen levend verbrand!
Deze affaire wordt, ook in Nederland, sinds, zeven jaar, in de doofpot gestopt, dit is slecht voor het imago van Oekraïne is toch een Europees land en moet bij de EU komen, is hun slogan, natuurlijk staat de cultuur en bevolking van Oekraïne dichterbij Rusland dan Europa, d.w.z de meerderheid in het oosten van Oekraïne, het westen is verdeeld in aanhangers van fascisten en geloven dat een deelname aan de EU hun levensomstandigheden kan verbeteren, absurd, de EU is uit op kapitalisme en goedkope arbeidskrachten.
Oekraïne is geen democratisch land. Ik heb het goed uitgezocht ter plekke aldaar in Odessa in 2016 en 2017. De regering die toen met behulp van de EU en VS – deep-state – een coup d’etat, oftewel een ‘kleurenrevolutie’ uitvoerde bestond en nu nog steeds ten dele uit tenminste 50% uit fascisten, die wij in West- Europa neonazi’s zouden noemen. Echte neonazi’s die op de herdenkingsdag van de moeders van de overleden slachtoffers en hun familieleden probeerden te stoppen om bloemen neer te leggen op het plein en een grote politie en militaire macht op de been brachten. Er waren zelf “scherpschutters van het Azov regiment” op de daken aanwezig. De meerderheid van de bevolking van Odessa, was uit angst uit de stad gevlucht, in het jaar 2016, angst voor repressie en angst voor de toenmalig neonazi’ die de meerderheid vormden in de regering en m.n. anti-Rusland is en zo de meerderheid in Odessa (die bestaat uit Russisch sprekende bevolking) terroriseerde. Tot nu toe weigert de regering in Oekraïne en de EU elke medewerking aan een onderzoek en wordt er in de reguliere Westerse media niets tot nauwelijks aandacht aanbesteed, de dissidenten en slachtoffers zijn zo dus monddood gemaakt!
De dissident Oleg Muyzika
Sinds 2014 is er een haatcampagne tegen Rusland aan de gang en wordt iedereen die maar ‘sympathie’ heeft voor Russen of de waarheid wil vertellen, als Kremlin agent of spion neergezet, heb ik zelf gemerkt. Oleg Musyka is een integer man, waar ik zelf diverse malen gesproken heb, destijds nog in Odessa! Oleg probeert al jaren gerechtigheid te krijgen voor de vermoorde mensen in Odessa, waar hij zelf slachtoffer van was. Maar de EU en ook de Internationale gemeenschap zijn doof en willen liever niet erkennen dat er door hun verkozen Oekraïense regering misdaden zijn gepleegd. Alles wordt alleen maar op de inmenging van de Russen gegooid, dat is absurd, wanneer het om mensenlevens gaat.
Oleg doet in onderstaande video een dringende oproep, vertwijfeld is hij geworden, alles wat hij probeert wordt op de een of andere manier geboycot. Hij vertelt in de video dat in 2015 een filmfestival georganiseerd had in Berlijn, hier ook toestemming voor gekregen heeft, uitnodigingen verstuurd, maar voor als wederom een Kremlintrol weggezet werd en daardoor er een lage opkomst was. Er is zelfs een artikel in “Bild” verschenen toen de zaak met Navalny speelde (doet het nog), waar hij wederom weggezet is als een ‘Kremlin trol’. Het enigste wat Oleg wil is gerechtigheid voor de moord op 48 mensen in Odessa.
De open brief die Oleg geschreven heeft nadat alle contact verzoeken met Bild vergeefs was:
Open brief van Oleg Musyka ter verdediging van mijn eer en waardigheid
Waarom schrijf ik deze brief? “Omdat ik geen andere manier heb om de “BILD” mijn vragen te laten beantwoorden na de publicatie van een schandelijke artikel.
Het artikel is geschreven door de journalist Julian Röpcke en werd op 25 september 2020 online gepubliceerd. Het beste dat in de huidige deze controversiële situatie kan worden gedaan, is vragen in het openbaar naar getuigen (journalisten).
Ik organiseerde een persconferentie afgelopen 07 oktober 2020. Er waren tientallen Duitse kranten uitgenodigd, waaronder Bild. De tweede uitnodiging (herinnering) vond plaats op 4 oktober 2020. Dus ik gaf Bild vier dagen de tijd om zich voor te bereiden op de persconferentie, terwijl de auteur van het artikel, Julian Röpcke , mij destijds DRIE-uur de tijd gaf om zijn vragen te beantwoorden. Ik verwachtte op de persconferentie belangrijkste gast, Bild en auteur van het artikel Julian Röpcke, te ontmoeten. Maar deze kwam niet.
De titel van mijn open brief spreekt voor zich en daarom wend ik me nu tot de auteur van het artikel, Julian Röpcke , om mijn vragen te beantwoorden:
1. Ik verzoek u met bewijzen te komen over mijn samenwerking met de Russische speciale diensten die zouden hebben geholpen om in 2014 met de oprichting van een vermeende separate staat zoals de Donetsk en Luhansk republieken ” in Odessa.
2. Ik vraag om bewijs van mijn “bezoeken aan het Kremlin” tijdens mijn bezoeken aan Moskou (Rusland).
3. Ik vraag om bewijs dat ons internationale platform “Global Rights of Peaceful People” in samenwerking met het mediaproject “Bonanza Media”, volgens “Bild” gefinancierd wordt door het “Kremlin”.
4. Ik vraag de heer Julian Röpcke om een verklaring – over zijn bewering in het artikel dat hij contact had met de Duitse speciale diensten, die waarschuwde voor mij? Welke speciale diensten van “nog andere staten” hebben informatie over mij gegeven? Op de videoconferentie van afgelopen 7 oktober, j.l., 2020 kunt U de antwoorden op die vragen die mij werden gesteld door Julian Röpcke, auteur van het artikel horen.
Laten we deze brief samenvatten en afsluiten: 1. Hoe kunnen wij, als organisatie, gezien wat de auteur zelf zei over de mogelijkheden die hij had om informatie te ontvangen van de geheime diensten uit het buitenland, de mogelijke samenwerking met deze informatiediensten definiëren?
2. Ik zou graag binnen zeven werkdagen antwoord krijgen op de vragen die ik aan de auteur van het artikel in de “Bild” heb gesteld.
3. In het geval u geen overtuigende antwoorden geeft, zal ik u vragen het artikel te rectificeren en verontschuldigingen aan te bieden!
4. Als laatste, als U geen overtuigend bewijs levert, behoud ik het recht om in beroep te gaan bij de rechtbank ter bescherming van mijn integriteit mijn eer en waardigheid.
Natuurlijk kwam er geen antwoord en zal ook niet komen.
[dntplgn]