DONEER EN STEUN ONS WERK
DONATE AND SUPPORT US:
IBAN: NL10 SNSB 0902 6349 33
Uitleg over de Magnitsky act:
Foto: http://www.unz.com/pgiraldi/the-magnitsky-hoax
Sergej Leonidovitsj Magnitski (Odessa, 8 april 1972 – Moskou, 16 november 2009) was een Russische procureur wiens arrestatie en dood in een politiecel veel internationale media aandacht kreeg, en een begin van een onderzoek naar machtsmisbruik veroorzaakte.
Magnitski had vermoedens van diefstal op grote schaal van de Russische overheid en was reeds gesanctioneerd door officials voordat hijzelf werd gearresteerd. Magnitski overleed net voor de eenjarige termijn van voorarrest afliep. In totaal zat Magnitski 358 dagen in de gevangenis. In december 2010 diende de Britse mensenrechtenorganisatie Redress een rapport in samen met twee speciale rapporteurs van de Verenigde Naties op het gebied van mensenrechten. De Economist noemde de vermoedelijke marteling en moord op Magnitski “griezelig”. Magnitski’s zaak veranderde in een internationale kwestie.
Na zijn dood, legde de VS sancties op tegen Russen die betrokken zouden zijn bij zijn dood, direct of indirect. Rusland zette als vergelding een stop op het adopteren van Russische kinderen:
Maar was dit wel zo?
Magnitski was een procureur bij het Moskouse advocatenkantoor Firestone Duncan welke werkte voor een in Engeland gestationeerde investeringsmaatschappij Hermitage Capital Management welke beschuldigd werd van belastingontduiking en belastingfraude in het algemeen. Magnitski was gespecialiseerd in burgerrechtszaken.
Gedurende de jaren van bedrijfsvoering voorzag Hermitage de pers van informatie waaruit bleek dat er meerdere gevallen van wangedrag als wel vermoedelijke corruptie plaatsvonden binnen bedrijven en Russische overheidsbedrijven. De medeoprichter van Hermitage, Bill (William) Browder werd kort hierna verbannen uit Rusland omdat hij een bedreiging zou vormen voor de nationale overheid. Browder zelf gaf aan dat hij alleen een mogelijke bedreiging was voor corrupte politici en andere corrupte overheidsfunctionarissen. Hij geloofde dat zijn verdrijving uit Rusland ingegeven was om zijn bedrijf te gronde te richten en open te stellen voor uitbuiting. In november 2005 arriveerde Browder in Moskou en werd hem verteld dat zijn visum was geannuleerd. De volgende dag is hij het land uitgezet.
Op 4 juni 2007 vond er een politie-inval plaats in het kantoor van Hermitage in Moskou. Bij de kantoren van Firestone Duncan vond eveneens een inval plaats. In beide gevallen werden door de politie bedrijfsdocumenten en belastingdocumenten en zegels van de Russische bedrijven van Hermitage meegenomen. In oktober 2007 ontving Browder een brief dat een van de in Moskou gevestigde bedrijven veroordeeld was voor vermoedelijke onbetaalde rekeningen van honderden miljoenen dollars. Volgens Browder was dit voor het eerst dat hij wat vernomen had van deze rechtszaak en kende hij de advocaten die zijn bedrijf in deze rechtszaak vertegenwoordigden niet. Magnitski kreeg de taak om uit te zoeken wat er was gebeurd.
Magnitski geloofde dat de politie alle documenten die zij met de overvallen op Hermitage in beslag hadden genomen aan de georganiseerde misdaad hadden doorgegeven. De georganiseerde misdaad gebruikte deze documenten om alle Russische bedrijven van Hermitage over te nemen en op frauduleuze wijze de eerder betaalde $230 miljoen aan belastingen terug te claimen. Ook werd duidelijk dat de politie de Hermitage van belastingfraude beschuldigde om de inval te rechtvaardigen. Op deze wijze kon men alle documenten verzamelen die nodig waren om het bedrijf over te nemen en de terugbetaling van de belastinggelden te verwezenlijken. Magnitski probeerde aan te tonen dat de politie, justitie, belastingambtenaren en de Russische maffia betrokken waren. Ondanks de initiële afwijzing van Magnitski’s claims bleef de kern van de aanklacht staan, namelijk dat Hermitage het slachtoffer was van een samenzwering welke werd bevestigd door de schuldig verklaarde stroman in deze zaak. Deze stroman hield echter vol dat de politie part noch deel aan het plan had. Een politiefunctionaris die door Magnitski aangewezen was als een van de betrokkenen in de affaire begon een onderzoek naar Magnitski. Volgens Browder was deze Sergej (Magnitski) het manusje-van-alles, de Moskouse rechtbanken, belastingen, boetes en alles wat te doen had met burgerrechten was onder zijn hoede.
Echter is deze Bill Bowder, volgens informatie uit het Kremlin een Amerikaanse spion, die de topman was voor Amerikaanse oliemaatschappijen en zoveel mogelijk “rotzooi” moest schoppen, om geld weg te sluizen uit Rusland, het Kremlin en haar regering o.l.v. President Poetin verdacht maken en zo de schuld naar Rusland schuiven.
Bill Browder:
HIj was een succesvolle hedgefundmanager; als een van de eersten had hij door hoe krankzinnig veel geld er na de val van de muur en het uiteenvallen van de Sovjet-Unie verdiend kon worden in ‘het wilde Oosten’. Maar het gaat mis. De Russische oligarchen gaan hem dwarszitten: ze overvallen zijn kantoren en stelen 230 miljoen belastinggeld. Browder vecht terug, aanvankelijk met succes, maar de Russen (Joodse Oligarchen) hanteren andere spelregels. Een maand nadat Browders advocaat Sergei Magnitsky een zogenaamde gigantische misdaad openbaar heeft gemaakt waarbij Poetin zelf betrokken zou zijn, dit is het vooropgezet spel, wordt hij opgepakt, gearresteerd, naar zijn zeggen gemarteld en in de gevangenis vermoord, volgens mensenrechten organisaties uit het westen, die we niet zo erg moeten geloven, dat zien we dezer dagen met Syrië, Irak etc., deze organisaties zijn verlengstukken van de westerse regeringen en daardoor niet onafhankelijk!
De (zogenaamde) moord grijpt Browder diep aan en verandert zijn leven. Hij begint een vastberaden en indrukwekkende kruistocht om de misdadigers voor het gerecht te krijgen. Echter is het allemaal een farce, zo we later weten.
Het is zeer zeker niet Poetin’s schuld. Rusland was inderdaad het wilde oosten (vergelijkbaar met het wilde westen in de VS). Oligarchen (sorry te zeggen maar twee derde van Joodse afkomst, of religie wil ik het liever noemen, zionist kan ook) werden over de ruggen van de gewone burger en de regering, zo ook President Poetin, rijk, door hun olie-deals, met hulp van de VS en EU. President Poetin heeft ook vele oligarchen het land uitgezet en ook gevangen gezet, simpel voor het feit dat zij geld stalen van de regering en de burgers..Stelende kapitalisten. Een goed voorbeeld is :
Michail Borisovitsj Chodorkovski (Moskou, 26 juni 1963) is een Russische ondernemer die tot de Russische oligarchen wordt gerekend en hij was een van de “zeven bankiers”. In 2004 was hij volgens het tijdschrift Forbes de rijkste man van Rusland en de op 16 na rijkste man van de wereld, hoewel veel van de rijkdom verloren is gegaan in de gebeurtenissen sindsdien. Hij was CEO van oliemaatschappij Yukos. Van mei 2005 tot december 2013 zat hij in Rusland een gevangenisstraf uit wegens belastingontduiking en fraude. Logisch toch, als je een land opbouwt, zoals Rusland, haar regering en burgers moesten doen na de val van de Sovjet-Unie. Waar een “lapzwans” als Boris Jeltsin zijn land verkwanseld had aan de oligarchen en het westen. Deze Chodorkovski en de andere oligarchen hebben geld gestolen van de Rusland en haar burgers en daarom terecht gestraft!
Deze Bowder en zijn hulpje Magnitsky deden precies hetzelfde, nog erger, want nu was de VS en haar bondgenoot de EU er ook in betrokken en wilde de controle over Rusland, de rijkdom en de olie en het gas exploiteren voor eigen belang. Dus in de periode na de val, kon een ieder naar Rusland om zijn kapitaal te maken, over de rug van de bevolking, zoals nu ook in veel landen in de EU gebeurd!
De Amerikaan Bill Browder (1964) had een haat-liefdesverhouding met Rusland. Afkomstig uit een familie uit Chicago, met een grootvader die leider van de Amerikaanse communistische partij voor 1940 was, ging zelf als hedgefundmanager werken in het Rusland van na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. Hij verdiende veel geld in die jaren, tot in 2005 de Russische autoriteiten er genoeg van kregen en hem meer dan 200 miljoen belastinggeld ontnamen.
Het westen (de regeringen) speelde hier handig op in, stuurde een paar mensenrechtenorganisaties en infiltreerde zelf het EU parlement, waar, in het geheim de EU parlementariërs een lezing kregen over wat er volgens deze partijdige mensenrechtenorganisaties gebeurd was, dit kregen zij als presentatie: (de link geeft het hele PDF bestand en de presentatie weer)
Nekrasov Lies Presentaion June (ENG) NEW JUNE 2016 v 2
Het Andrei Nekrasov Bewijs, belachelijk gemaakt:
Nekrasov Lies Presentaion June (ENG) NEW JUNE 2016 v 2
Andrei Nekrasov Lvovich geboren 1958 in Sint-Petersburg is een Russische film en tv-regisseur in Sint-Petersburg .
Nekrasov 2007 film, Rebellion: The Litvinenko Case (US Titel:. Vergiftigd door Pollonium The Litvinenko File) presenteert interviews met vermoorde voormalige FSB- officier Alexander Litvinenko en de journaliste Anna Politkovskaja . De film stelt dat de Russische staat veiligheidsdienst FSB , de opvolger van de KGB , georganiseerde bomaanslagen van appartementen in Moskou tegenging. Daarna was er de kwestie van de gijzelaars in een theater in Moskou, door terroristen uit Tsjetsjenië, deze goede acties brachten Vladimir Poetin aan de macht . De film ging in première op het filmfestival van Cannes in 2007.
Zijn films zijn onder andere de documentaire Ongeloof (Недоверие) over de 1999 Russische appartement bomaanslagen . Deze film is verkrijgbaar in DVD als extra naar Rebellion: The Litvinenko Case, maar een lage resolutie versie is beschikbaar op Google Video .
In het najaar van 2015 toonde Al Jazeera Engels, de uitzending/documentaire: “Op zoek naar het Rusland van Poetin”, een vier-delige documentaire serie gemaakt door Nekrasov in samenwerking met de Britse filmmaker Melanie Anstey, die de houding van gewone Russen met Vladimir Poetin en de recente geschiedenis van het land verkend .
Nekrasov’s film De”Magnitsky Act – Behind the Scenes”, geproduceerd door Piraya Film en ondersteund door een aantal Europese fondsen film-en tv-netwerken, veroorzaakte een grote controverse. Een van de grootste beweringen van de film is dat de westerse politici en media werden misleid door William (Bill) Browder, een in de VS geboren investeerder, Bill Bowder wilde de VS/EU burgers en regeringen laten geloven dat de Russische belastingadviseur Sergei Magnitsky vervolgd en vermoord werd door het aan het licht brengen van corruptie van de Russische regering en President Poetin. Browder betwiste fel de conclusies van de film en bedreigde producenten en financiers van de film met rechtszaken. “The Magnitsky Act – Behind the Scenes” werd genomineerd voor de Prix Europa prijs 2016 en werd bekroond met een onderscheiding en 21 nominaties uit heel Europa in de sectie: beste documentaire.
Echter werd de documentaire bijna verboden, nadat de EU parlementariërs deze film, in het geheim, een lezing kregen over wat er volgens deze partijdige mensenrechtenorganisaties uit het westen gebeurd was, n.l. volgens de versie van Browder gebeurd was. De hetze was begonnen en deze wordt met de dag erger, zoals we nu weten, was dit de kiem die het zwarte zaad liet groeien en een nieuwe vijand is opgebloeid: Poetin en Rusland.
Rusland een land dat omhoog krabbelde na de val van de Sovjet-Unie, werd een bedreiging, omdat zij zelf graag hun bodem resources als olie en gas wilden verkopen en niet toestonden dat grote Amerikaanse oliebedrijven, gerund samen met de oligarchen, hun land kaal plukten!
Met President Putin werd alles anders, dat bleek al uit zijn Munchen Speech in 2007:
Bron: Wikipedia, Nekrasov presentation, EU parlement, Youtube
