Op September jl.., verscheen er een artikel op de Tehran Times van Pascal Najadi, een inwoner en burger uit Zwitserland:
Zwitserland geeft neutraliteit op in de derde wereldoorlog
Hij schrijft:
Degenen die Zwitserse neutraliteit koesteren, moeten er nu afscheid van nemen.
Helaas is de ontmanteling van onze eeuwenoude fundering begonnen. Kijk maar naar de manier waarop ons land zich heeft gepositioneerd met betrekking tot de oorlog in Oekraïne.
Kort na het begin van de vijandelijkheden zei president Ignazio Cassis publiekelijk tegen de Oekraïense president Volodymyr Zelensky:
“We zijn onder de indruk van de moed waarmee uw volk vecht voor vrijheid en vrede”.
“We zijn onder de indruk van de manier waarop u de fundamentele waarden van de vrije wereld verdedigt, die ook onze fundamentele waarden zijn.”
Zijn gevoelens weerspiegelen de wijdverbreide opvatting dat de Russische invasie van Oekraïne dodelijk, destructief en ontwrichtend is geweest – en onnodig was. In het hele land wapperen Oekraïense vlaggen uit solidariteit. Pro-Oekraïne demonstraties zijn georganiseerd.
Volgens Swissinfo.ch namen naar schatting 40.000 mensen deel aan zulke demonstraties in: Zürich, in Bern 20.000 mensen. De emotioneel suggestieve dimensie van de oorlog kan niet worden ontkend.
Dit zijn hypothetische opmerkingen die president Cassis gemaakt zou kunnen hebben aan president Vladimir Poetin:
“We zijn onder de indruk van de moed waarmee uw volk vecht voor veiligheidsgaranties in het gezicht van de vijandige NAVO opmars naar uw grenzen” .
“Wij zijn onder de indruk van de manier waarop u zich verdedigt tegen de verspreiding van neonazisme in het moderne Europa, een zaak die strookt met onze fundamentele waarden.”
Dat geeft duidelijk de Russische kant weer. Natuurlijk zou een neutrale houding zou zijn om geen van beide te steunen. Immers Zwitserland is neutraal sinds 1815.
“Maar dat is niet de koers die Zwitserland heeft gekozen. Onze regering heeft gehandeld op een manier die partijdigheid suggereert, geen neutraliteit”.
Een ander voorbeeld is de zogenaamde “Oekraïne Herstel Conferentie” bijeengeroepen door presidenten Cassis en Zelensky. Deze werd in juli 2022 in Lugano gehouden. De organisatoren melden dat “meer dan 1000 mensen aanwezig waren, waaronder 5 staatshoofden en regeringsleiders, 23 ministers en 16 onderministers.”
Het lijdt geen twijfel dat Oekraïne op een bepaald moment hulp nodig zal hebben bij het herstel.
Maar er is hier sprake van een impliciete vooringenomenheid die gemakkelijk over het hoofd kan worden gezien.
Er is altijd een winnaar en verliezer in een oorlog, en nu wordt verondersteld dat Rusland de verliezer is. Dat sluit de mogelijkheid uit van een voor beide partijen aanvaardbaar compromis of wapenstilstand . In plaats daarvan suggereert het dat Oekraïne (lees VS en NATO’s proxy oorlog) zal winnen!
De president zou de ernst van de situatie moeten . Dit is niet zoiets als een regionaal conflict in de
Balkan. Het is niet zoals de strijd van de Baltische leiders om zich te ontdoen van de overblijfselen van de Sovjet-periode.
We hebben het hier over een conflict, een proxy oorlog tegen Rusland de Verenigde Staten . Beide landen zijn nucleaire grootmachten met de mogelijkheid om wijdverspreide schade toe te brengen aan de planeet.
Als het niet lukt. om tot een echt vreedzame oplossing over Oekraïne te komen kan het realistisch gezien leiden tot het begin van de Derde Wereldoorlog — en gezien de vooringenomenheid van president Cassis, zou Zwitserland waarschijnlijk een strijdende partij zijn.
Toen de president Oekraïne sprak over vrede, daar wilde hij vr strijden, was hij niet eerlijk. De omstandigheden zeggen meer dan dat hij sprak…over het winnen van de oorlog en niet over een vreedzame oplossing.
Pleiten voor winnen van een oorlog is geen neutrale positie. Het is een gevaarlijke positie. De acties van onze president zijn niet passend bij het Zwitsers erfgoed. Hij zou het moeten beschermen, niet vernietigen.
Een constructieve houding voor Zwitserland zou zijn om zich te beroepen op onze op onze neutraliteit en te streven naar vrede die echt vreedzaam is. Dat zou de Zwitserse manier moeten zijn.
Maar in plaats daarvan, onder leiding van Cassis, zien we in onze straten steeds meer luxe auto’s met Oekraïense kentekenplaten: BMW’s, Mercedessen, Bentleys. Men vraagt zich af hoeveel
veel van hun eigenaren nu de status voordelen van Zwitserland krijgen.
Een Zwitserland dat trouw is aan zijn wortels, met een terugkeer naar eerlijke neutraliteit, zou een spilfunctie kunnen vervullen om de oorlog in Oekraïne tot een vreedzaam einde te brengen.
Het intensiveren van oorlog is niet het antwoord op het beëindigen van de oorlog. Gewoon
meer wapens naar Oekraïne sturen is niet de oplossing. Sterker nog, het is een escalerende actie.
Een echt vreedzame oplossing moet worden gevonden door diplomatie, niet door meer dood en verderf te zaaien.
Frankrijk en Duitsland hebben samen een mislukte poging gedaan tot een diplomatieke vooruitgang. Deze wordt algemeen aangeduid als de Akkoorden van Minsk. Zij hadden aanvankelijk de schijn van succes. Toen het gewapende conflict nog beperkt was tot de Donbas, werden er tussen Rusland en Oekraïne een akkoord bereikt over een staakt-het-vuren en over de integratie van de
Donbas-republieken in Oekraïne op een voor beide partijen bevredigende wijze.
Beide ondertekenaars beschuldigden elkaar er vervolgens echter van te weigeren het akkoord uit te voeren. Uiteindelijk hebben Frankrijk en Duitsland niets bereikt om naleving te bevorderen.
Achteraf gezien mag dat geen verrassing zijn. Zij zijn beide lid van de NAVO en zijn actief betrokken bij de ondersteuning van de vijandelijkheden. Als dat in hun belang is, moeten zij iets van voordeel hebben
of hun acties zouden absolute waanzin zijn.
Een NAVO-lid de leiding geven over het oplossen van de oorlog in Oekraïne komt neer op het aanstellen van de spreekwoordelijke vos om het kippenhok te bewaken of een bankrover een bank te laten bewaken.
Het is een taak voor een echt neutraal land, een land als Zwitserland, neutraliteit gedefinieerd in de Zwitserse grondwet. Dat land heeft een unieke kans om een centrale rol te spelen in het beëindigen van de oorlog. Maar met de nieuwe koers van ons land is het een gemiste kans. Met zo’n hoge inzet in Oekraïne, is dit een morele misdaad van de hoogste orde.
Het is noodzakelijk dat president Cassis hier nota van neemt en zijn koers. Hier is mijn recept voor Zwitserse verandering:
1. Verlaat onmiddellijk de NAVO partijdigheid strategie.
2. Trek de steun voor door oorlog geïnspireerde sancties in. Cassis heeft ervoor gekozen
om de EU-sancties te steunen, maar niet die van Rusland. Neutraliteit vereist dat de sancties van geen van beide partijen moeten worden gehonoreerd.
3. Terugtrekking van elke Zwitserse rol die het faciliteren zou kunnen inhouden van levering van wapens voor gebruik in de oorlog.
4. Erkennen dat de uiteindelijke beslissers in het conflict Rusland en de Verenigde Staten zijn. Het is overduidelijk dat de NAVO, de EU en Oekraïne grotendeels marcheren op de maat van een Amerikaanse drummer. Zwitserland moet proberen onderhandelingen te beginnen met de opdrachtgevers, Rusland en de Verenigde Staten, bij voorkeur op Zwitsers grondgebied.
5. Als gastheer optreden bij de heronderhandelingen over de basisprincipes van de Minsk akkoorden, maar deze keer met Rusland en de Verenigde Staten als opdrachtgevers. Dat zou betekenen dat er een staakt-het-vuren komt en dat er een voor beide partijen aanvaardbare manier om de Donbas bij Oekraïne in te lijven.
5. 5. Streven naar een oplossing voor Rusland ten aanzien van Oekraïne, waaronder de uitsluiting uit Oekraïense leiders die zich in woord of daad identificeren met de neonazi-ideologie.
6. 6. Rusland vragen in te stemmen met het houden van een referendum onder Zwitsers toezicht
referendum onder Zwitsers toezicht ter bevestiging van de huidige status van de Krim.
Het uur voor Zwitserse actie heeft geslagen. Het is een niet te missen kans om een duurzame vrede tot stand te brengen. Zwitserland kan weer een eiland voor vrede zijn in zijn rijke geschiedenis van bemiddeling tussen oorlogvoerende staten.
Om dit te laten gebeuren, moet Zwitserland zijn rol van neutraliteit weer oppakken. Alleen dat zal ons in staat stellen de unieke kracht van ons land unieke kracht van ons land op het toneel van de internationale diplomatie.
Ik voel een speciale passie hiervoor voortkomend uit een historische familieband. Mijn overgrootvader, Rudolf Minger, was in de vorige eeuw Zwitserse Bondspresident in de vorige eeuw. Hij was een sterke beschermer van de onafhankelijkheid en neutraliteit van onze natie.
Nu is het misschien te laat en elke vertraging in handelen zal het risico verhogen van verdere escalatie. We zitten midden in een reeds gespannen conflict dat de wereld nog nooit heeft gezien, sinds WWII.
Vrede moet zegevieren over oorlog. Daarover bestaat geen twijfel. Swiss neutraliteit is de sleutel tot succes. Ik hoop van harte dat president Cassis dat inziet.
Dit artikel is een vertaling van een artikel uit de Tehran Times geschreven door Pascal Najadi en reflecteert zijn woorden!
Volg mij op: Sonja van den Ende (vk.com)
Twitter: sonja van den ende (@SonjaEnde) / Twitter
YouTube: sonja vandenende – YouTube
[dntplgn]
One thought on “Zwitserland verliest neutraliteit 1815 verdrag niet meer van toepassing”